Poetry International Poetry International
Poem

Esther Jansma

by the way

Death turns us into a spot.
The spot where the man was: the body

(how the hairs of your neck, how,
how etc.) that forgot itself

on the stones of that street, in that town.
Later, it is night, there\'s a playground

(we: shoulder to shoulder, unhurried,
a friendship, more silent now) I\'m still asking

have things memory? Point to a couple
of all the tiles that lie here.

Little stone coffins. Lacking memory,
they just lie there, I say, they\'re not this,

here, not side by side. Nothing.
It\'s silent where I\'m standing. Later too.

It\'s this: in the street, no, anywhere:
what makes a spot no spot can know.

tussen twee haakjes

tussen twee haakjes

De dood maakt van mensen een plek.
De plek waar de man was: het lichaam

(hoe de haartjes in je nek, en hoe
en hoe) dat zich vergat

op de stenen in die straat, in die stad.
Later, het is nacht, er is een speelpleintje

(wij: schouder aan schouder, ongehaast,
een vriendschap zwijgzamer) vraag ik nog

hebben dingen een geheugen? Wijs
op twee van alle tegels die er liggen.

Stenen kistjes. Zonder geheugen
liggen ze er maar, zeg ik, zijn ze niet dit

hier, niet naast elkaar. Niets.
Het is stil waar ik sta. Later ook.

Het is op straat, nee, waar dan ook
dit: wat een plek maakt, weet die plek niet.
Close

by the way

Death turns us into a spot.
The spot where the man was: the body

(how the hairs of your neck, how,
how etc.) that forgot itself

on the stones of that street, in that town.
Later, it is night, there\'s a playground

(we: shoulder to shoulder, unhurried,
a friendship, more silent now) I\'m still asking

have things memory? Point to a couple
of all the tiles that lie here.

Little stone coffins. Lacking memory,
they just lie there, I say, they\'re not this,

here, not side by side. Nothing.
It\'s silent where I\'m standing. Later too.

It\'s this: in the street, no, anywhere:
what makes a spot no spot can know.

by the way

Death turns us into a spot.
The spot where the man was: the body

(how the hairs of your neck, how,
how etc.) that forgot itself

on the stones of that street, in that town.
Later, it is night, there\'s a playground

(we: shoulder to shoulder, unhurried,
a friendship, more silent now) I\'m still asking

have things memory? Point to a couple
of all the tiles that lie here.

Little stone coffins. Lacking memory,
they just lie there, I say, they\'re not this,

here, not side by side. Nothing.
It\'s silent where I\'m standing. Later too.

It\'s this: in the street, no, anywhere:
what makes a spot no spot can know.
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère