Elfie Tromp
fairy tales
Fairy tales are bad for girls, they say,
they make you passive,
valuing the wrong kinds of love
but fairy tales are fucking fantastic
evil little men
tear themselves in two when
called by their real name
(hello Rumpelstiltskin, you nasty alt-right incel)
then there’s the man who pipes a tune so catchy
that all the rats go wild and show themselves
in all their blissful filthiness so that we can trample them
stomp on
for this is the good old story
of meanness getting its just deserts
but put on the wrong shoes
those fine red pointed boots
and you’ll dance yourself to death and then I think of that influencer
who, for the sake of his image, couldn’t be photographed sticking his tongue out
just go ahead and dance
go ahead and dance yourself to death
at your own party
in your very own fairy tale
then there’s the golden goose, that sticky bird
the internet among the animals, where emotions are as contagious
as golden feathers, mostly written in capitals and misspelt
and our eyes get welded to the words, like to this poem
and then there’s the witch who whisks you away
to the primeval forest, far from the world and its ideals of beauty
fattens you up with the most delicious food and nobody will know
(hello, body positivity!?)
and okay, Ariel cut her tail in two and lost her voice
for a man, but her sisters sat there singing on the rocks
and let the suckers drown, me too, they gurgled
as they slid below the slippery surface
of a smiling woman
and then again there was
the poisoned apple
the glass coffin
the spinning wheel
the glass slipper
but also:
the wishing-table
the gold-ass and
cudgel in the sack
your mouth is lined with teeth
and you cut your flesh with a knife
not everyone is destined for a crown
but every hand
can take every story
and shred it.
sprookjes
Ze zeggen dat sprookjes slecht voor je zijn
dat je er passief van wordt als vrouw
gaat geloven in de verkeerde vormen van liefde
maar sprookjes zijn fucking fantastisch
kleine kwaadaardige mannetjes
scheuren zichzelf doormidden als
je ze bij hun echte naam noemt
(hallo repelsteeltje, jij enge alt-right incel)
dan is er de man die een heel aanstekelijk deuntje fluit
waar alle ratten wild van worden en ze laten zich zien
in heel hun zalige smerigheid en zo kunnen we ze vertrappelen
stamp maar
want dit is het goede verhaal
van boontje en zijn loontje
maar doe je de verkeerde schoenen aan
die mooie rode gepunte laarzen
dan dans je jezelf dood en dan denk ik aan die influencer
die omwille van zijn imago niet met uitgestoken tong op de foto mocht
dans maar
dans jezelf maar dood
op je eigen feestje
in je eigen sprookje
dan is er de gouden gans of zwaan-kleef-aan
het internet onder de dieren, want emoties zijn besmettelijk
als gouden veren, meestal in kapitalen en spelfouten geschreven
en onze ogen kleven vast aan de woorden, net als aan dit gedicht
en dan is er de heks die je meeneemt
terug het oerbos in, weg van de wereld en haar schoonheidsidealen
en daar mest ze je vet met het heerlijkste eten en niemand zal het weten
(hallo, body positivity!?)
en goed, Ariel sneed haar staart in tweeën en verloor haar stem
voor een man, maar haar zussen bleven op de rotsen zingen
en lieten sukkels verzuipen, metoo, gorgelden ze
terwijl ze weggleden onder het gladde oppervlak
van een glimlachende vrouw
en dan was er nog
de giftige appel
de glazen kist
het spinnewiel
de glazen muil
maar ook:
tafeltje dek je
ezeltje strek je
knuppel in de zak
in je mond zitten tanden
en je snijdt je vlees met een mes
een kroon is niet voor iedereen weggelegd
maar elke hand
kan elk verhaal
verscheuren.
sprookjes
Ze zeggen dat sprookjes slecht voor je zijn
dat je er passief van wordt als vrouw
gaat geloven in de verkeerde vormen van liefde
maar sprookjes zijn fucking fantastisch
kleine kwaadaardige mannetjes
scheuren zichzelf doormidden als
je ze bij hun echte naam noemt
(hallo repelsteeltje, jij enge alt-right incel)
dan is er de man die een heel aanstekelijk deuntje fluit
waar alle ratten wild van worden en ze laten zich zien
in heel hun zalige smerigheid en zo kunnen we ze vertrappelen
stamp maar
want dit is het goede verhaal
van boontje en zijn loontje
maar doe je de verkeerde schoenen aan
die mooie rode gepunte laarzen
dan dans je jezelf dood en dan denk ik aan die influencer
die omwille van zijn imago niet met uitgestoken tong op de foto mocht
dans maar
dans jezelf maar dood
op je eigen feestje
in je eigen sprookje
dan is er de gouden gans of zwaan-kleef-aan
het internet onder de dieren, want emoties zijn besmettelijk
als gouden veren, meestal in kapitalen en spelfouten geschreven
en onze ogen kleven vast aan de woorden, net als aan dit gedicht
en dan is er de heks die je meeneemt
terug het oerbos in, weg van de wereld en haar schoonheidsidealen
en daar mest ze je vet met het heerlijkste eten en niemand zal het weten
(hallo, body positivity!?)
en goed, Ariel sneed haar staart in tweeën en verloor haar stem
voor een man, maar haar zussen bleven op de rotsen zingen
en lieten sukkels verzuipen, metoo, gorgelden ze
terwijl ze weggleden onder het gladde oppervlak
van een glimlachende vrouw
en dan was er nog
de giftige appel
de glazen kist
het spinnewiel
de glazen muil
maar ook:
tafeltje dek je
ezeltje strek je
knuppel in de zak
in je mond zitten tanden
en je snijdt je vlees met een mes
een kroon is niet voor iedereen weggelegd
maar elke hand
kan elk verhaal
verscheuren.
fairy tales
Fairy tales are bad for girls, they say,
they make you passive,
valuing the wrong kinds of love
but fairy tales are fucking fantastic
evil little men
tear themselves in two when
called by their real name
(hello Rumpelstiltskin, you nasty alt-right incel)
then there’s the man who pipes a tune so catchy
that all the rats go wild and show themselves
in all their blissful filthiness so that we can trample them
stomp on
for this is the good old story
of meanness getting its just deserts
but put on the wrong shoes
those fine red pointed boots
and you’ll dance yourself to death and then I think of that influencer
who, for the sake of his image, couldn’t be photographed sticking his tongue out
just go ahead and dance
go ahead and dance yourself to death
at your own party
in your very own fairy tale
then there’s the golden goose, that sticky bird
the internet among the animals, where emotions are as contagious
as golden feathers, mostly written in capitals and misspelt
and our eyes get welded to the words, like to this poem
and then there’s the witch who whisks you away
to the primeval forest, far from the world and its ideals of beauty
fattens you up with the most delicious food and nobody will know
(hello, body positivity!?)
and okay, Ariel cut her tail in two and lost her voice
for a man, but her sisters sat there singing on the rocks
and let the suckers drown, me too, they gurgled
as they slid below the slippery surface
of a smiling woman
and then again there was
the poisoned apple
the glass coffin
the spinning wheel
the glass slipper
but also:
the wishing-table
the gold-ass and
cudgel in the sack
your mouth is lined with teeth
and you cut your flesh with a knife
not everyone is destined for a crown
but every hand
can take every story
and shred it.
fairy tales
Fairy tales are bad for girls, they say,
they make you passive,
valuing the wrong kinds of love
but fairy tales are fucking fantastic
evil little men
tear themselves in two when
called by their real name
(hello Rumpelstiltskin, you nasty alt-right incel)
then there’s the man who pipes a tune so catchy
that all the rats go wild and show themselves
in all their blissful filthiness so that we can trample them
stomp on
for this is the good old story
of meanness getting its just deserts
but put on the wrong shoes
those fine red pointed boots
and you’ll dance yourself to death and then I think of that influencer
who, for the sake of his image, couldn’t be photographed sticking his tongue out
just go ahead and dance
go ahead and dance yourself to death
at your own party
in your very own fairy tale
then there’s the golden goose, that sticky bird
the internet among the animals, where emotions are as contagious
as golden feathers, mostly written in capitals and misspelt
and our eyes get welded to the words, like to this poem
and then there’s the witch who whisks you away
to the primeval forest, far from the world and its ideals of beauty
fattens you up with the most delicious food and nobody will know
(hello, body positivity!?)
and okay, Ariel cut her tail in two and lost her voice
for a man, but her sisters sat there singing on the rocks
and let the suckers drown, me too, they gurgled
as they slid below the slippery surface
of a smiling woman
and then again there was
the poisoned apple
the glass coffin
the spinning wheel
the glass slipper
but also:
the wishing-table
the gold-ass and
cudgel in the sack
your mouth is lined with teeth
and you cut your flesh with a knife
not everyone is destined for a crown
but every hand
can take every story
and shred it.
Sponsors
