Safia Elhillo
MODERN SUDANESE POETRY
MODERNE SUDANESE POEZIE
mijn man bewerkt de knoop in mijn spieren naast mijn ruggengraat
& mijn doden blijven dood mijn haar een geknoopte cursieve taal
mijn ligatuur mijn verdriet nauwelijks geletterd mijn amuletten
om mijn polsen en nek geknoopt mijn taal
mijn taal cursief & stil glottaal & geknoopt
& de wangen van mijn doden bekrassend het haar van mijn doden
versierend talg in hun gevlochten haar
ik lees de vertaalde boeken waar is het gedicht
& omcirkel elk woord dat ik ken acacia lupine
sandelhout & as ze jubelen mijn doden
ze hurken als bruiden boven terracotta potten vol rook
een dooier in ieder open oog & sommige
zijn in het echt niet dood mijn doden & ik ben diegene
die verloren is die niet meetelt onder de levenden
het gedicht is mij niets verschuldigd ik ben getrouwd in alle kleuren
van mijn doden de roodheid het geleende goud
ik schreef het gedicht in vertaling ik schreef het gedicht
in de uitvlucht ik schreef het cursief|
ik gromde het ik haalde de draden uit elkaar & weefde een lijkwade
ik trouwde erin ik maakte me los ik brak mijn vasten met abrikozen
behaard als de oren van mijn doden ik zocht zijdelings
naar voorouders ik daalde rechts & links af ik las het boek
in het arabisch kende alle letters en hun klank & herkende
de woorden voor talg niet voor jubelen niet mijn doden
mijn talen mijn ligaturen rook in mijn losse haar
Publisher: 2022, ,
MODERN SUDANESE POETRY
My husband works his fingers
into the knot muscled against my spine & my dead
stay dead my hair a knotted cursive language
my ligature my grief barely literate my amulets
knotted around my neck & wrists my language
my language cursive & silent glottal & knotted &
scarring the cheeks of my dead adorning the hair
of my dead tallow in their braided hair
i read the books in translation where is the poem &
circle every word i know acacia lupin
sandalwood & ash they ululate my dead
they squat like brides over clay pots of smoke
a yolk suspended in each open eye & some
in truth are not dead my dead & i am who
is lost who is not counted among the living
the poem is not owed me i was wed in all the colors
of my dead the reddening the borrowed gold
i wrote the poem in translation i wrote the poem
in the loophole i wrote the poem in cursive
i snarled it i picked apart the threads & wove a shroud
i was wed in it i unfastened i broke my fast with apricots
furred like the ears of my dead i looked laterally
for ancestors i descended left & right i read the book
in arabic knew each letter & its sound & did not
recognize the words for tallow for ululate my dead
my languages my ligatures smoke in my loosened hair
From: The January Children
Publisher: University of Nebraska Press,
MODERN SUDANESE POETRY
My husband works his fingers
into the knot muscled against my spine & my dead
stay dead my hair a knotted cursive language
my ligature my grief barely literate my amulets
knotted around my neck & wrists my language
my language cursive & silent glottal & knotted &
scarring the cheeks of my dead adorning the hair
of my dead tallow in their braided hair
i read the books in translation where is the poem &
circle every word i know acacia lupin
sandalwood & ash they ululate my dead
they squat like brides over clay pots of smoke
a yolk suspended in each open eye & some
in truth are not dead my dead & i am who
is lost who is not counted among the living
the poem is not owed me i was wed in all the colors
of my dead the reddening the borrowed gold
i wrote the poem in translation i wrote the poem
in the loophole i wrote the poem in cursive
i snarled it i picked apart the threads & wove a shroud
i was wed in it i unfastened i broke my fast with apricots
furred like the ears of my dead i looked laterally
for ancestors i descended left & right i read the book
in arabic knew each letter & its sound & did not
recognize the words for tallow for ululate my dead
my languages my ligatures smoke in my loosened hair