Poem
Vahni Capildeo
Stop, passenger
Halt, passagier
ik strekte mijn armen uit ik werd met een glimlach wakkerik strekte mijn ogen uit en opende mijn armen
mijn ogen strekten zich de armen werden wakker
mijn ogen strekten zich uit naar een opening
het strekken van ogen aanvang van armen
Onopgemerkt, ongenood
wanneer een hond beroofd van zijn vacht aan boord vlucht
(als een boeket rozen vanaf de kust reizigerwaarts geworpen)
met het vinden van zijn poten geen baas vindt voor schurftige dagen
zulke schurftige dagen een kalender van loopplanken
een zogspoor kokhalst en blaft van specifiek zout
Ongenood, ongepast
wanneer de hond jankt en tegen de reddingsboten schurkt
(ingesponnen zoals ontpoppende monarchvlindervlaggen)
een vacht doet opkomen die de wind dun krult tot kindsheid
de technologie van zijn staart valt samen met nutteloosheid
nutteloos van tederheid gepluimd voor een wandeling naar nergens
Afgeschrikt, bestendig
de zee wordt weer turkoois doorwassen met git
de kust lijnt zich uit wordt door zicht verondersteld
de kust te ver achter de lijnen te helder
on-kust on-zee-ker werpt een golf op tegen elke tedere
halt passagier de nacht wast om de pier
© Vertaling: 2019, Han van der Vegt
Stop, passenger
i held out my arms i woke up smilingi held out my eyes and opened my arms
my eyes held out the arms were awakened
my eyes holding out for an opening
the holding of eyes commencement of arms
Unbeholden, unbidden
as the dog stricken of its fur flees on shipboard
(like a bouquet of roses launched travellerwards from shore)
finding its feet finds no master for mangy days
so mangy days a calendar of gangplanks
gagging and barking a wake of particular salt
Unbidden, unbecoming
as the dog whines and presses up against lifeboats
(cocooned as if hatching monarch butterfly flags)
fledging a fur the wind crisps thin to infancy
the technology of its tail a piece with uselessness
useless with tenderness plumed for a go-nowhere walk
Deterred, abiding
the sea returns to turquoise strung with jets
the shore lines up it is assumed by sight
the shore too much behind the lines too bright
un-sea un-shore waving back each tender
stop passenger it is the jetty night
© 2013, Vahni Capildeo
From: Utter
Publisher: Peepal Tree Press, Leed
From: Utter
Publisher: Peepal Tree Press, Leed
Vahni Capildeo
(Trinidad and Tobago, 1973)
Vahni Capildeo is among the most respected and loved poets writing in the UK today. Opening any of their many volumes will demonstrate why, but no single collection shows the huge breadth of their range – for Capildeo’s reputation is based on ceaseless innovation and exploration. Their first book, No Traveller Returns (Salt Publishing), appeared in 2003 and the latest, Skin Can Hold, will be pu...
Poems
Poems of Vahni Capildeo
Close
Stop, passenger
i held out my arms i woke up smilingi held out my eyes and opened my arms
my eyes held out the arms were awakened
my eyes holding out for an opening
the holding of eyes commencement of arms
Unbeholden, unbidden
as the dog stricken of its fur flees on shipboard
(like a bouquet of roses launched travellerwards from shore)
finding its feet finds no master for mangy days
so mangy days a calendar of gangplanks
gagging and barking a wake of particular salt
Unbidden, unbecoming
as the dog whines and presses up against lifeboats
(cocooned as if hatching monarch butterfly flags)
fledging a fur the wind crisps thin to infancy
the technology of its tail a piece with uselessness
useless with tenderness plumed for a go-nowhere walk
Deterred, abiding
the sea returns to turquoise strung with jets
the shore lines up it is assumed by sight
the shore too much behind the lines too bright
un-sea un-shore waving back each tender
stop passenger it is the jetty night
From: Utter
Stop, passenger
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère