Poetry International Poetry International
Poem

Vahni Capildeo

Stop, passenger

Halt, passagier

ik strekte mijn armen uit ik werd met een glimlach wakker
ik strekte mijn ogen uit en opende mijn armen
mijn ogen strekten zich de armen werden wakker
mijn ogen strekten zich uit naar een opening
het strekken van ogen aanvang van armen

Onopgemerkt, ongenood

wanneer een hond beroofd van zijn vacht aan boord vlucht
(als een boeket rozen vanaf de kust reizigerwaarts geworpen)
met het vinden van zijn poten geen baas vindt voor schurftige dagen
zulke schurftige dagen een kalender van loopplanken
een zogspoor kokhalst en blaft van specifiek zout

Ongenood, ongepast

wanneer de hond jankt en tegen de reddingsboten schurkt
(ingesponnen zoals ontpoppende monarchvlindervlaggen)
een vacht doet opkomen die de wind dun krult tot kindsheid
de technologie van zijn staart valt samen met nutteloosheid
nutteloos van tederheid gepluimd voor een wandeling naar nergens

Afgeschrikt, bestendig

de zee wordt weer turkoois doorwassen met git
de kust lijnt zich uit wordt door zicht verondersteld
de kust te ver achter de lijnen te helder
on-kust on-zee-ker werpt een golf op tegen elke tedere
halt passagier de nacht wast om de pier

Stop, passenger

i held out my arms i woke up smiling
i held out my eyes and opened my arms
my eyes held out the arms were awakened
my eyes holding out for an opening
the holding of eyes commencement of arms

Unbeholden, unbidden

as the dog stricken of its fur flees on shipboard
(like a bouquet of roses launched travellerwards from shore)
finding its feet finds no master for mangy days
so mangy days a calendar of gangplanks
gagging and barking a wake of particular salt

Unbidden, unbecoming

as the dog whines and presses up against lifeboats
(cocooned as if hatching monarch butterfly flags)
fledging a fur the wind crisps thin to infancy
the technology of its tail a piece with uselessness
useless with tenderness plumed for a go-nowhere walk

Deterred, abiding

the sea returns to turquoise strung with jets
the shore lines up it is assumed by sight
the shore too much behind the lines too bright
un-sea un-shore waving back each tender
stop passenger it is the jetty night
Close

Stop, passenger

i held out my arms i woke up smiling
i held out my eyes and opened my arms
my eyes held out the arms were awakened
my eyes holding out for an opening
the holding of eyes commencement of arms

Unbeholden, unbidden

as the dog stricken of its fur flees on shipboard
(like a bouquet of roses launched travellerwards from shore)
finding its feet finds no master for mangy days
so mangy days a calendar of gangplanks
gagging and barking a wake of particular salt

Unbidden, unbecoming

as the dog whines and presses up against lifeboats
(cocooned as if hatching monarch butterfly flags)
fledging a fur the wind crisps thin to infancy
the technology of its tail a piece with uselessness
useless with tenderness plumed for a go-nowhere walk

Deterred, abiding

the sea returns to turquoise strung with jets
the shore lines up it is assumed by sight
the shore too much behind the lines too bright
un-sea un-shore waving back each tender
stop passenger it is the jetty night

Stop, passenger

Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère