Extract from Kana Sûtra

In desire, there’s more cannibalism than there is love. A counter cannibalism that spurs the body towards a mouth bound to eat it.

*
Let the voice inside you speak. Let it speak only reason, until
it breaks and echoes outside.

*
To blatant injustices, hold up an ungloved fist.

*
Only dental bleeding will do justice to the verb’s transparency.

*
Every face is a party, a sign pointing towards the planet’s great masked ball.

*
What is literature but a deal, a diversion, to better bribe God?
***
Those desperate to build foundations dig themselves cheap graves. You must dig to build foundations.

*
Between the immediate beauty of a landscape and the photographer’s all-encompassing eye, there is no photo. When faced with the source carved out by your flute and the sound of an epic poem, in the free union of pebbles, it’s best to greedily swallow your tongue. A single word can profoundly ruin the sound of the waves.

*
Every face is a party, a sign pointing towards the planet’s great masked ball.

*
Blurred vision in moments of drama: there’s a compassion that flows from its own tears until blinded by them, madly blinded by its own tears of compassion.

Fragmenten uit Kana Sûtra

Er huist kannibalisme in begeerte, meer dan liefde. Een omgekeerd kannibalisme dat het lichaam ertoe aanzet zichzelf uit te nodigen in een mond die wordt bevolen het lichaam op te eten.
 
*
Laat de stem die in jou spreekt maar praten. Laat die stem maar praten tot voorbij alle redelijkheid, tot ze breekt en naar buiten echoot.
 
*
Tegenover messcherp onrecht moeten we een vuist tonen, een vuist bevrijd van elke handschoen.
 
*
Alleen bloedingen van het tandvlees doen recht aan de transparantie van het woord.
 
*
Elk gezicht is een feest, een wegwijzer in de richting van het grote gemaskerde bal van de planeet.
 
*
Waartoe dient de Literatuur anders dan om het sluiten van een deal, als een omweg om God te kunnen omkopen?
 
*
Iemand die koste wat het kost wil aarden, graaft voor weinig geld zijn graf. Je moet graven om te aarden.
 
*
Tussen de onmiddellijke schoonheid van een landschap en het onbegrensde oog van de fotograaf, zit geen foto. Voor de waterbron die zijn fluit uitholt en het geluid van een riviergedicht, in het vrije verbond van kiezels, slikt men het best met smaak zijn tong in.
Een enkel woord kan het geluid van de golven grondig verpesten.
 
*
Elk gezicht is een feest, een wegwijzer in de richting van het grote gemaskerde bal van de planeet.
 
*
Wat wazig wordt in de blik in tijden van drama, is dat er een medeleven bestaat dat put uit de bron van zijn eigen tranen, tot blind wordens toe: men raakt blind en buiten zichzelf van de eigen tranen van medeleven.

Extrait de Kana Sûtra

Dans le désir, il y a plus de cannibalisme que d’amour. Un cannibalisme contraire qui aiguillonne le corps jusqu’à s’inviter à une bouche qui est sommée de le manger.

***
La voix qui parle en toi, laisse-la parler. laisse-la parler plus que de raison, jusqu’à ce qu’elle se casse et fasse écho dehors.

***
Aux injustices coupantes, il faut opposer son poing dégagé de tout gant.

***
Seul le saignement dentaire fera justice de la transparence du verbe.

***
Tout visage est une fête, un panneau d’indication, vers le grand bal masqué de la planête.

***
À quoi sert la Littérature sinon qu’à un deal, enfin un détour, pour mieux soudoyer Dieu?

***
Celui qui veut à tout prix se fonder, creuse sa tombe pour peu de sous. Il faut creuser pour se fonder.

***
Entre l’immédiate beauté d’un paysage et l’oeil englobant du photographe, il n’y a pas photo. Devant la source qui creuse sa flûte et le son d’un poème-fleuve, dans l’union libre des cailloux, il vaut mieux avaler sa langue avec grand goût.
Un seul mot peut gâcher en profondeur le bruit des vagues.

***
Tout visage est une fête, un panneau d’indication vers le grand bal masque de la planète.

***
Ce qu’il y a de flou porté par les regards en temps de drame, c’est qu’il existe une  compassion qui puise sa source dans ses propres larmes, jusqu’à en devenir aveugle, aveugle-folle pour ses propres larmes de compassion.