Iphigenia in Aulis

The action continues by the water,
A fatal war, trenches, swords, cuirasses,
The Yids occupy the war’s left bank,
The faggots stand in formation on the right.

This battle takes place on foot, it will never end,
Will grind through and chew up five hundred generations,
Will have its own way, like a nuclear winter,
Because cavalry attacks them from the heavens,
While darkness comes on from under the ground,
Piercing the heel and poking the knees apart.

Each one of us stands on that bank or this.
Each one of us didn’t lay down arms at once.
Each one of us, long as we’re still alive,
Looks toward where the flag-bearers are consulting,
The riders whistle and shout back and forth,
Where willy-nilly you turn into a poet.

Let me join the Jews or the faggots,
I’ve been dreaming of this since third grade:
To become a stag or a ram for you,
A fatted calf or a pudgy aunt,
A maiden, miraculous in the bushes!

With a sword in my chest I sing and do not die
In the war waged on the foothills of paradise.

Iphigenia in Aulis

De actie zet zich aan de waterkant voort,
Loopgraven, in elk harnas een verbeten vechter,
De linkeroever bezet door het Jiddensoort,
De sodemieters maken zich hard op de rechter.

Dit is een oorlog te voet, is nimmer ten einde,
Hij vermaalt en herkauwt nog eens vijfhonderd geslachten,
Als de kernwinter heeft hij het laatste woord,
Want er trekt een ruitermacht tegen hen uit de hemel ten strijde
En het duister rukt op uit de aarde, bijt
In hun hiel, duwt hun benen wijd.

Elk van ons staat op het een of ander,
Elk van ons houdt zijn wapens paraat.
Elk van ons kijkt, zolang die leeft,
Naar de vaandragers in beraad,
Naar de rand waar een fluitende boodschapper draaft,
Voor je het weet ben je reeds een poëet.

Neem me op als mede-Jid of als sodemieter,
Sinds de basisschool is het mijn droomwens, ik wil niets liever
Dan in een hert veranderen, in een offerande,
In een kalf of een vetgemest wijf als het u behaagt,
Of een in de struwelen verschenen maagd!

En ik zing en ik sterf niet, mijn borst door een lans doorboord,
In de oorlog die wordt gevoerd aan de hemelpoort.

Ифигения в Авлиде

Действие продолжается у воды,
Война не на жизнь, траншеи, мечи, кирасы,
Левый берег войны занимают жиды,
На правом стеной стоят пидорасы.

Эта битва идет пешком, никогда не кончится,
Перемолет и зажует пятьсот поколений,
Настоит на своем, как ядерная зима,
Потому что с небес их атакует конница,
А из-под земли наступает тьма,
Уязвляя пяту и врозь разводя колени.

Каждый из нас стоит на том или этом.
Каждый из нас не сразу сложил оружие.
Каждый из нас, покуда еще живые,
Смотрит туда, где советуются хорунжие,
Свищут и перекликаются ездовые,
Где поневоле делаешься поэтом.

Возьмите меня в жиды или пидорасы,
Я мечтаю об этом с третьего класса:
Стать за вас оленем или бараном,
Жертвенной телкой или толстою теткой,
Девственницей, явленною в кустах!

Я с мечом в груди пою и не умираю
На войне, ведущейся на подступах к раю.