Autobiography

Autobiografie

Als kind telde ik
de landmetermotten
gevangen in het stoffige gaas
van onze horren.

Voerde ze langzaam aan de hete mond
van een olielamp, zag ze dan
geluidloos ploffen en zwart worden,
maar kon niet wegkijken.

Ik wist al wat het was om niets te zijn. Droeg
de beschaamde bloedletter van mijn geslacht 
als een banvloek; droeg in stilte het litteken
van mijn vaders handen mee naar school.

En daar zit ik, nog steeds aan het oude raam
te sterven van de dorst, en zie mijn meisjes-ik slapen
met de kaarsvlam bezig in mijn oor,
en kleine zusje roept brand!

Autobiography

When I was a child
I counted the looper moths
caught in the dusty mesh
of our window screens.

Fed them slowly into the hot mouth
of a kerosene lamp, then watched
them pop and blacken soundlessly,
but could not look away.

I had known what it was to be nothing.
Bore the shamed blood-letter of my sex
like a banishment; wore the bruisemark
of my father’s hands to school in silence.

And here I am, still at the old window
dying of thirst, watching my girlself asleep
with the candle flame alive in my ear,
little sister yelling fire!