JOHN FANTE OBSERVES CARLOS BULOSAN FOR HIS NOVEL “ASK THE DUST”

JOHN FANTE OBSERVEERT CARLOS BULOSAN VOOR ZIJN ROMAN \'VRAAG HET AAN HET STOF\'

I.

Het is niet Amerika maar het soort Amerika dat hij met zich meedraagt. De ene maand appels in Yakima, de volgende bonen in Imperial Valley. De ene dag smerissen met boksbeugels in je oog, de volgende een blonde verpleegster die je liefde schenkt in het armenhospitaal. Och arme, twee dollar verstopt in je schoen, je laatste twee dollars, en de smerissen lappen je erbij en plukken je kaal voor een slok whisky. ‘John,’ zei je altijd, ‘Johnny boy,’ als je dronken was, ‘Ik wist niet eens hoe ze heette’, de Mexicaanse waarmee vier jongens zich vermaakten voor ze bij jou terechtkwam in een plukkershut. Het meisje dat je deelde en vroeg, ‘Vond je het lekker, schatje?’


II.

Carlos, jij bent de eenzaamste man op aarde, als je de naam van je moeder nog steeds bij je draagt als een talisman in het donker. En wat voor donker. Als je nu nog sterren ziet, Carlos, ben je blinder dan ooit.


III.

Zo’n verfijnd gezicht, donker als een chocoladereep, tanden wit en glimmend, de ogen halve manen. Gekleed als een dandy in een twintig jaar oud pak, geen rooie cent op zak maar wel een typemachine en een bibliotheekpas. Japanse soep in zijn maag, zuur en pittig, wekenlang. Omdat Macario het geld nodig had, of Amado, of Jose, of Julio. Vlot was je Engels, maar hardleers je hart.


IV.

Wreed en teder, Johnny, dat is Amerika. Ze noemen je spleetoog, en aap, en schatje, en liefje. Wreed en teder. God bless America.


V.

‘In de vrachttrein zat de verkeerspolitie ons op de hielen en Jose sprong uit de trein en verbrijzelde zijn been tegen een rots. We moesten het afzetten met een mes. We stelpten het bloeden met tabak.’


VI.

Op een dag zag je aasgieren hangen boven een half levende coyote in de woestijn. Half levend, want jij, Carlos, zou hem nooit halfdood noemen. Je zag de cirkelende aasgieren, maar je hoorde enkel vogels.


VII.

‘De geur van guavebomen, Johnny, op de smalle tong land die van mijn vader was. Ik kan de geur niet beschrijven maar weet je hoe een guave ruikt, Johnny, zo zoet als rotte appelen, ik bedoel niet verrot, John, maar rijp, overrijp maar nog niet rot, het vruchtvlees roze als een klit? Er is geen geur ter wereld die erbij in de buurt komt.’


VIII.

Ik heb haar een naam gegeven, Carlos, de Mexicaanse, en haar een plaats gegeven in mijn boek. Camilla, zo heet ze. Niet doen, Carlos, niet huilen. Als jij moet huilen moet ik het straks ook. Carlos, kijk, het zit zo, die meid heeft niks met jou te maken. Het is maar een verhaal, Carlos, het is maar een verhaal.

JOHN FANTE OBSERVES CARLOS BULOSAN FOR HIS NOVEL “ASK THE DUST”

i.

It isn’t America but the kind of America he carries with him. One month it’s apples in Yakima, one month it’s peas in Imperial Valley. One day it’s cops with brass knuckles in your eye; one day it’s a blonde nurse in the poor man’s ward, giving you love. Poor you, two bucks stuffed in your shoe, your last two bucks in the world, and the cops are licking you good and robbing you blind to get their Whisky fix. John, you’d say, Johnny boy, when you were drunk, I didn’t even know her name, the Mexican girl four boys had their way with before she got to you in a picker’s shack. The girl you shared asking, “Did you like it, honey?”


ii.

Carlos, you are the loneliest man in the world, if you still carry your mother’s name like a talisman in the dark. Not just any dark, this one. If you still see stars, Carlos, you've never been more blind.


iii.

Such an exquisite face, dark as a Hershey’s bar, the teeth white and gleaming. Half moons for eyes. Dressed like a dandy in a twenty year-old suit, nothing to his name but a typewriter and a library card. Japanese soup in his belly, sour and hot, for weeks at a time. Because Macario needed the money, or Amado, or Jose, or Julio. You were savvy with your English but stupid with your heart.


iv.

Cruelty and kindness, Johnny, that’s America. They call you googoo, and monkey, and honey, and sugar. Cruelty and kindness. God bless America.


v.

“The highway detectives hounded us in the freight and Jose jumped off the train and splintered his leg on a stone. We had to chop it off with a knife. We stanched the blood with tobacco.”


vi.

One day, you saw buzzards hovering over a half-alive coyote in the desert. Half alive, Carlos, because you’d never call it half-dead. You saw the buzzards circling, but you only heard the birds.


vii.

“The smell of guava trees, Johnny, in the small tongue of land my father owned. I can’t describe the smell but do you know what a guava smells like, Johnny, sweet as apples on the rot, no I don’t mean rotten, John, just ripe, more than ripe but not yet rot, the pulp pink as a clit? There’s no smell like it in the world.”


viii.