Vorige week dacht men STOND VAST dat het World Trade Center tot ontploffing was gebracht door de Amerikaanse regering. Om het gezicht heen vuur ontvlamd, paardenneusgaten, ben ik gastheer van leegte? Zo kostbaar het dwalen. Achter de ochtend zit een bedoeling die voortdurend wordt doorbroken door mijn hand die naar internet reikt, tot zover de afgemeten magische patronen, verdronken in belichting, maar ik bevind me in de donkere kamer, het licht is zo schaars, over seks denken heb ik opgegeven, de bloemen zijn nu verdwenen maar in hun plaats werden zaden in patronen geschikt, symmetrisch geordend, schud ze uit in de aarde. Vogels zullen boos op me zijn. Maar geen van de bloemen groeit, weet hoe groeien moet. Dat het allemaal niet goed gaat wordt eruit gestampt met een longvol rook, die me in de vroege ochtend wekt, voor ik er klaar voor ben, en die droog is, en die me achtervolgt. Ik denk dat ik mezelf prosodie heb aangeleerd, wat betekent dat ik het verhaal uit mezelf heb gesneden als een gat, dat heropent bij de dokter opnieuw en opnieuw (9 verschillende soorten dokters 1) toverdokter, 2) kruidendokter, 3) naaldendokter, 4) nog een naaldendokter, 5) eendenbekdokter, 6) DRUGSDOKTER MIJN FAVORIET 7) oordelende dokter, 8) intuïtiedokter, 9) ondergrondse dokter). Maar ieder van hen heeft een verhaal klaar, vertelt het gewoon óf via mij óf tegen mij, en het antwoord zal zijn dat ik me beter voel, zelfs wanneer dat niet zo is, zelfs wanneer de wond heropent

Last week it was CONVINCED that the World Trade Center had been detonated by the US government. Fire aflame the face, horse nostrils, am I a host of nothing? So precious wandering. The morning has this intention behind it which is continually interrupted by my hand reaching for Internet, so long to those specific magical arrangements, drowned in exposure, but I am in the dark room, the light is so sparse, I’ve given up thinking about sex, the flowers are gone now but seeds arranged in their place, organised into symmetries, shake them out into the earth. Birds will be mad at me. But none of those flowers grow, know how to grow. The fact of things not going well is stamped out in a lung full of smoke, which wakes me in the early morning, before I am ready, and is dry, and is haunting. I think I have taught myself prosody, which means I have cut narrative out of myself like a hole, which reopens again and again at the doctor (9 different kinds of doctor 1) witch doctor, 2) plant doctor, 3) needles doctor, 4) other needles doctor, 5) speculum doctor, 6) DRUGS DOCTOR IS MY FAVORITE 7) judgy doctor, 8) intuitive doctor, 9) doctor underground). But each one of them has a story, just tells it either through me or against me, and the answer is going to be that I feel better, even when I don’t, even when the wound reopens