THE GREAT AUSTRALIAN DREAM, DELIVERED IN THE MANNER OF GATSBY

DE GROTE AUSTRALISCHE DROOM, VOORGEDRAGEN À LA GATSBY

Altijd over je schouder vind je de bomen
die vergaten te ademen. Daarvoorbij, poolsterren
van de poëten en een waslijn houterig hinkepotend
op een astrale wals. Tussen het deel van het land
en het deel van het hek dat vorm geeft aan het woord
komen opgebiechte fantasieën uit door tamboerstokoefeningen.
Prullige politici of de rovende vossen die achter in steegjes
wegglippen. Buren die vergaten te kijken.
De glorie om van Plan A op Plan B te komen rijd je
roekeloos naar Pied-de-Poule, gebeten niet versleten
in de uitsluitende kapitalistische nacht. Liederen die toevlucht beloven
tegen staten die dat niet doen. De knopen blijven vallen
van je glanzende reputatie van man van stavast.
Met alle pioniersmentaliteit van een hor
scheurde je het schutblad van het Hopalong Cassidy-boek.
Ik verbrak ons pact om er niet meer om te geven dan de ander.
Kwam een Topper in groot strategisch eindspel,
naar paardenmat gemanoeuvreerd. Nog steeds parfumeert
sarsaparilla het gebergte; versjteerde uitweiding
rot zij aan zij met Westerse eenzaamheid. Zei Bataille niet
dat we allemaal moesten genieten van deze innerlijke ervaring?
Genegenheid heeft nooit een huis gevonden waar het wilde blijven.

Het ideaal vlamt op als kippenvel
op de kromme aardhuid,
terwijl les poètes maudits het spooklicht bedienen
op je laatste partijtoespraak.

THE GREAT AUSTRALIAN DREAM, DELIVERED IN THE MANNER OF GATSBY

Always over one’s shoulder, you’ll find the trees 
that forgot to breathe. Beyond that, pole stars 
of the poets and a clothes line peg-legging 
to an astral waltz. Between the part of the land
and the part of the fence that forms the word 
shriven fantasies make real through twirling baton practice. 
Slight politicians or the predator foxes that skulk across 
the laneway. Neighbours that forgot to watch.
The glory of going from Plan A to Plan B recklessly 
rides one to houndstooth, bitten not frayed 
in the precluding capitalist night. Songs that promise refuge
against nations that do not. The buttons keep falling 
off your burnished, son-of-a-gun reputation. 
With all the frontier mentality of a screen door, 
you tore the flyleaf from Hopalong Cassidy’s book.
I reneged on our pact not to care more than the other. 
Came a Topper in a grand strategy endgame, 
manoeuvred to horsemate. Sarsaparilla still 
perfumes the range; gummed up excursus
rots alongside Western solitude. Didn’t Bataille say
we all had to enjoy this inner experience?
Affection never did find a home where it wanted to stay.

The ideal flares up as goosebumps 
on the earth’s curved hide, 
les poètes maudit ghost-managing lights 
for your last party speech.