The pinky moon was swishing all

De rozige maan was aan het zwalken haar

De rozige maan was aan het zwalken haar
flanken vol huiver, ze kokhalst, braakt, besnuffelt haar
braaksel, kijkt naar de horizon, besnuffelt de 
lucht, staat stil, kijkt, oren gespitst – Ze 
duizelde, donderde, door en door 
somatisch, waaierend als hartjes; een verre
naam in een exotisch en geprivilegieerde
context – Miuccia Prada
bijvoorbeeld – omhoog stuwend post-
metafysisch en als ik aan 
mijn bureau zit in mijn dikke jas dan is dat omdat woorden
koud zijn.

Nu, de glorieuze naad of 
de filosofie van de boom. De boom
‘heeft’ geen ‘lichaam’. Dat houdt in dat als het zover is
dat verandering zich aandient, de boom gewoon wacht. Het
vergt al mijn kunst om naast een boom te wonen
met spontane toewijding en het
opgeven van determinisme en 
ik ben triest.

The pinky moon was swishing all
quivering-flanked, heaves, vomits, sniffs her 
vomit, looks to the horizon, sniffs the 
air, standing still, looking, ears erect – She 
was fluttering, falling, fundamentally 
somatic, fanning like hearts; a distant 
name in an exotic and privileged 
setting – Miuccia Prada for 
example – pulsing upwardly post-
metaphysical and if I sit at 
my desk in my big coat it’s because words 
are cold.

Now, the glorious suture or the 
philosophy of the tree. The tree doesn’t 
“have” “a body”. This means when it comes to 
the need for changing, the tree just waits. It 
takes all my art to live beside a tree
with uncaused devotion and the 
abandonment of determinism and 
I am sad.