DRAGONFLIES IN DAHOMEY

That’s the strange thing about existence:
One only sees familiar forms of life,  
Fauna and flora at the kitchen window, 
Walking in the woods and at the lake. 
 
And yet there are dragonflies in Dahomey. There
In their world of green they lead a different life.
The depths of the jungle, where no one goes.
Turn, where they alight as stones of jade,
Into the bright gems of jewellery shop displays.
 
Your lot though is the bridle path beyond
The town with its dandelions, a mouse – 
A single diorama painted to the horizon
In those same old slightly muted tones.
In close up: Dürer’s Great Piece of Turf.
 
Out there in pink and fire-red they mimic
Nature’s fleshy jaws, play at being carnivores.
There, larger than life, in lavish number, sprawls
A life that hums and sucks with other climes.
 
Those ugly swellings, bouts of fever are the
Proof: that we didn’t share the same hold-space
On Noah’s Ark. In our bloodstreams different
Climates race, governed by distance from the sun.
Out there fish fly through the ocean spray:
Here at home the dock leaf and the blackbird. 

LIBELLEN IN LIBERIA

Dat is het wonderlijke hier van het bestaan:
Je ziet altijd alleen hoogst vertrouwde levensvormen,
Fauna en flora voor het keukenraam,
Bij een boswandeling en naast de speelvijver.
 
En toch zijn er libellen in Liberia. Ze leven er
In hun groene heden een andere dag.
Diepe jungles door geen mens betreden,
Worden waar ze als jadestenen landen
Vitrines van een juwelierszaak.
 
Voor jou is de veldweg naar de stad
Bestemd, met de paardenbloem, de muis –
Dat ene diorama, uitgeschilderd tot de kim
In vertrouwde, licht dekkende kleuren.
Van heel dichtbij: Dürers Rasenstück.
 
Elders spelen ze in roze en vuurrood
Natuur uit een plantenbek die zelf vlees verslindt.
Overgroot woekert daar, oneindig in aantal,
Wat bij andere hemels hoort, zoemt en zuigt.
 
De kwaadaardige zwelling en de tropenkoorts
Zijn het bewijs: we delen niet dezelfde laadbak
In de ark van Noach. In onze bloedbaan ruist
Een ander klimaat, naargelang van zonsafstand.
In de verte vliegen vissen door het zeeschuim:
Ons resten de merel en de veldzuring.

LIBELLEN IN LIBERIA

Das ist das Wunderliche hier am Sein:
Man sieht nur immer engvertraute Lebensformen,
Fauna und Flora vor dem Küchenfenster,
Beim Waldspaziergang und am Badeteich.
 
Und doch gibt es Libellen in Liberia. Sie leben da
In ihrem grünen Diesseits einen andern Tag.
Aus Dschungeltiefen, die kein Fuß erreicht,
Werden, wo sie als Jadesteine landen
Auslagen eines Juweliergeschäfts.
 
Dir aber ist der Feldweg vor der Stadt
Gegeben mit dem Löwenzahn, der Maus –
Das eine Diorama, ausgepinselt bis zum Horizont
In den vertrauten, leicht gedeckten Farben.
Aus nächster Nähe: Dürers Rasenstück.
 
Woanders spielen sie in Pink und Feuerrot
Natur als Pflanzenrachen, der selbst Fleisch verschlingt.
In Extragrößen wuchert da, verschwenderisch an Zahl,
Was andern Himmeln hörig, surrt und saugt.
 
Die böse Schwellung und das Tropenfieber
Sind der Beweis: Wir teilen nicht denselben Laderaum
Der Arche Noah. In der Blutbahn rauscht
Ein andres Klima, je nach Sonnennähe.
Fern fliegen Fische durch den Meeresschaum:
Uns bleibt die Amsel und der Sauerampfer.