PORTRAIT OF MY MOTHER IN JANUARY

PORTRET VAN MIJN MOEDER IN JANUARI

Moeder dommelt in haar stoel,
is een tijdje wakker, leest haar boek,
dommelt dan weer in.
De wind doet een aanval op het huis
en wijkt, als een getijde. De bomen dorren.

Middagen zijn het moeilijkst.
Er lijkt geen einde aan te komen,
geen eind en er is niemand.
Buiten dansen de bomen hun heksendans.
Moeder krimpt in haar stoel.

PORTRAIT OF MY MOTHER IN JANUARY

Mother dozes in her chair,
awakes a while and reads her book,
then dozes off again.
Wind makes a rush at the house
and, like a tide, recedes. The trees are sere.

Afternoons are the most difficult.
They seem to have no end,
no end and no one there.
Outside the trees do their witchy dance.
Mother grows smaller in her chair.