AVENUES

fontane came on a day in june along the dusty avenue of
poplars to blumberg, niederbarnim, in the feldmark. in this
park laid out with plans by lenné near the stone church with

the grave inscriptions I am walking on a day in june with my
child, who is smaller than the waving corn and is picking wild
flowers, camomile and poppies. for so long I’d been nobody’s son.

yesterday I thought of that again, at the moment when we
glimpsed the fox. you picked up a stone to be on the safe side.
we ran beneath the scent of the lime-trees, found the oak tree split

by lightning, held each other by the hand and thought there
was no end. we ran from there in the dust of the avenue.
white of camomile, poppy-red, how long my father has been

dead. I’d like to know how he is, and cannot find a single word
by fontane to help me out. by the car park in the wooden hut is
the restaurant where the old folk get together for coffee and a chat.

DREVEN

fontane kwam op een dag in juni door de stoffige populierendreef
naar blumberg, nederbarnim, in de feldmark. in dit park naar
een ontwerp van lenné, dicht bij de feldsteinkerk met de

grafinschriften, loop ik op een dag in juni met mijn kind dat
kleiner is dan het golvende graan en veldbloemen plukt,
kamille en papaver. zolang ben ik niemand zijn zoon.

gisteren dacht ik er weer aan, op het moment waarop we
de vos in het oog kregen. je nam een kei om er zeker van te
zijn. we liepen onder de geur van de linden, vonden de eik

die door de bliksem was gespleten, hebben elkaars handen gegrepen
en dachten dat er geen einde was. zo liepen we voort in het stof
van de dreef, wit als kamille, papaverrood, zolang al is mijn

vader dood. ik zou wat graag weten hoe het met hem gaat en vind
er niets over bij fontane. bij het parkeerterrein waar de barak staat
gaan de oudjes koffie drinken in het clublokaal ‘solidair paraat’.

ALEEN

fontane kam an einem junitag über die staubige pappelallee
nach blumberg, niederbarnim, in der feldmark. in diesem
park nach plänen von lenné, nahe der feldsteinkirche mit

den grabinschriften, gehe ich an einem junitag mit meinem
kind, das kleiner ist als das wogende korn u. feldblumen
pflückt, kamille u. mohn. so lange bin ich niemandes sohn.

gestern dachte ich wieder daran, in dem moment, als wir
den fuchs erblickten. du nahmst einen stein, um sicher zu
sein. wir liefen unter dem duft der linden, fanden die eiche

vom blitz gespalten, haben uns an den händen gehalten u.
dachten, daß es kein ende gibt. so liefen wir fort im staub der
allee. weiß wie kamille, mohnblumenrot, so lange ist mein

vater tot. ich wüßte gerne, wie es ihm geht, u. finde dazu
kein wort bei fontane. beim parkplatz, wo die baracke steht
gehen die alten kaffee trinken im clublokal zur solidarität.