CROSSING

the wind is working among the chestnut trees. I used to
walk along this avenue as a child: it’s blocked off now
because of the danger of branches breaking off. it led
from the monastery to schloss dyck via the dyck wine
house in damm the way led back to the monastery. inside
is dark and cool as always. I dip my hand into the font
cross myself in the nave I see the brass plates in the floor
bearing the names of von salm-reifferscheidts. in the
wall an epitaph (marble). the person resting here was once
a count: the first death’s head I saw in my life. the bones
jutting out from the relief like the vein in father’s temple
when he was laid low with one of his headaches I was
asked to massage him the vein pulsing my fingers stroking
his hot brow, along the cold stone. two tablet halves daily
he always took me with him on his walks to the water but
there was no barque no ferryman no styx in the monastery
garden the jüchener stream marked the boundary between
cologne and aachen. we’d be across it in a single step.

OVERGANG

in de kastanjes werkt de wind. ik liep door deze dreef
als kind: is nu versperd omdat er takken kunnen breken.
zij leidde van het klooster naar kasteel dyck langs het
dyckse wijnhuis in damm leidde de weg terug naar het
klooster. binnen is het als altijd koel en donker. ik doop
mijn hand in het wijwatervat sla een kruis en in de
middengang zie ik de messingplaat liggen met de namen
der heren von salm-reifferscheidt. in de muur een epitaaf 
(marmer). wie hier rust was ooit een graaf: het eerste
doodshoofd dat ik in mijn leven zag. de beenderen staken
uit het reliëf naar voren zoals de ader op vaders slaap als
hij met hoofdpijn was gaan liggen werd mij gevraagd hem
te masseren de ader klopte mijn vingers streken langs het
hete voorhoofd, de koude steen. dagelijks twee halve
tabletten paracetamol nam hij me altijd mee op wandel
naar het water maar geen kaan geen veerman geen styx
in de kloostertuin de beek van jüchen gaf de grens aan
tussen keulen en aken. met één stap was je aan de overkant.

ÜBERGANG

in den kastanien arbeitet der wind. ich ging in dieser
allee als kind: ist jetzt gesperrt wegen astbruchgefahr.
sie führte vom kloster bis nach schloß dyck über das
dycker weinhaus in damm führte der weg zum kloster
zurück. drinnen wie immer dunkel u. kühl. ich tauche
die hand ins weihwasserbecken bekreuzige mich im
mittelgang sehe im boden die messingplatte mit namen
derer von salm-reifferscheidt. in der wand ein epitaph
(marmor). der hier ruht war einmal ein graf: der erste
totenkopf den ich im leben sah. die knochen traten aus
dem relief hervor wie die ader an vaters schläfe wenn
er darnieder mit kopfschmerzen lag war ich gebeten ihn
zu massieren die ader pochte meine finger strichen die
heiße stirn, den kalten stein entlang. täglich zwei halbe
spalt-tabletten nahm er mich immer mit auf den gang
zum wasser doch war kein nachen kein ferge kein styx
im klostergarten der jüchener bach markierte die grenze
zw. köln u. aachen. man war hinüber mit einem schritt.