I hear that you have stabilized

– I  hear that you have stabilized.
It’s me, no, that’s not something
you’d eat or utter,
too crude, I understand that,
something
against the young, is that what
you want, against the young?
– I am disgusted by the mini-supermarket,
by the smell of the devil in the cornflakes,
by the everywhere inembroidered . . .
– Don’t say such things.
They can turn out to be last words.
Leave the big box with dots in it closed too.
Alright.
You can roll your eyes
to the cable spaghetti tail. Do you
perhaps do you want trailing lane trailing lane, yes, spit it out.
Just you wait until I or until we – is that gasping normal?
You seem to beam
approval with every word,
graspless, knee-deep.

Ik hoor dat je gestabiliseerd bent

–  Ik hoor dat je gestabiliseerd bent.
Ik ben het, nee, dat neem je niet
in de mond,
te ruw, dat versta ik,
iets
tegen de jeugd, is het dat
wat je wil, tegen de jeugd?
– Ik walg van de superette,
van de geur van de satan in cornflakes,
van het overal aangeborduurde…
– Zeg zulke dingen niet.
Het kunnen afscheidswoorden zijn.
Laat ook de grote doos beletseltekens dicht.
Goed.
Je kunt je ogen rollen
naar de kabelstaart. Wil je
misschien wil je sukkelstraat sukkelstraat, ja, spuw het maar uit.
Wacht maar tot ik of tot wij - is dat hijgen normaal?
Je lijkt elk woord,
greeploos, kniediep,
te beamen.