THE TABLE

With your angled surface you stand there
and consider us
you watch us
when we come, when we sit down, when we go.

You are rectangular in shape
and defend thereby the idea of the square
you overflow, you sag under laughter, elbows
plates and the glasses that rise and fall above you
you help to make night into day.

But most clearly I see you
when you stand consumed in empty rooms
and you look more like an autopsy table
than a place for festal dishes.

One day I saw the dead sitting round you
they were eating of the silence.

Patiently you listen to the political documents
you accept pamphlets
both before and after the eating
but independently of that you have your own face
your inaccessibility.
In your silence
you resemble the walls
what you know of sorrow and happiness surpasses most of it.

You make yourself ready for another feast
already you can sense that fever
that prepares the wood’s unravelling.
You stare at me fixedly, you are beyond fear
and when at last you are chopped up for firewood
or reach the rubbish tip you have already entered on the new feast.

DE TAFEL

Met je hoekige blad sta je daar
en slaat ons gade
je kijkt naar ons
wanneer wij komen, plaats nemen, weer weggaan.

Je vorm is rechthoekig en
verdedigt zo de gedachte van het vierkant
overladen ben je, bezwijkend onder gelach, ellebogen
gerechten en glazen die boven je geheven worden en weer neergezet
je bent er voorstander van  de nacht tot dag te bevorderen.

Maar het duidelijkst zie ik je
wanneer je afgeruimd in lege kamers staat
en je meer op een operatietafel lijkt
dan op een tableau voor feestgerechten.

Op een dag zag ik de doden rond je verzameld
zij aten van de stilte.

Geduldig luister je naar politieke documenten
je neemt pamfletten in ontvangst
zowel voor als na het eten
maar los daarvan heb je je eigen gezicht
je onbereikbaarheid.
In je zwijgen
lijk je op de muren
wat je van verdriet en geluk weet overstijgt vrijwel alles.

Je maakt je op voor een ander feest
nu al voel je die koorts
voorafgaand aan het vergaan van je hout.
Onafgebroken kijk je me aan, de angst voorbij
en wanneer je tenslotte tot brandhout wordt gehakt of op de vuilnisbelt belandt
heb je je opwachting op het nieuwe feest al gemaakt.

BORDET

Med din vinklade yta står du där
och betraktar oss
du ser på oss
när vi kommer, när vi sätter oss, när vi går.

Du är rektangulär till formen
och försvarar därmed fyrkantens tanke
du svämmar över, du dignar under skratt, armbågar
maträtter och glasen som höjs och sänks över dig
du är med om att göra natt till dag.

Men tydligast ser jag dig
när du står avätet i tomma rum
och du mera liknar ett obduktionens bord
än en plats för festens rätter.

En dag såg jag de döda sitta runt dig
de åt av tystnaden.

Tålmodigt lyssnar du till de politiska dokumenten
du mottar pamfletter
både före och efter ätandet
men oberoende av detta har du ditt eget ansikte
din oåtkomlighet.
I ditt tigande
liknar du väggarna
vad du vet om sorg och lycka övergår det mesta.

Du gör dig beredd till en annan fest
redan känner du den feber
som förbereder träets upplösning.
Du ser på mig oavvänt, du är bortom fruktan
och när du till sist huggs ned till ved eller når soptippen
har du redan inträtt i den nya festen.