THE PLOUGH

Five o’clock. Snow again. I hear voices
In the front of the world.

A plough
Like a moon in the third quarter
Shines, but the night
Covers it with a layer of snow.

And this child
Has the whole house to himself, from now on. He goes
From one window to another. He presses
His fingers against the glass. He sees
Drops form where he stops
Pushing the mist towards the falling sky.

DE PLOEG

Vijf uur. Nog altijd sneeuw. Ik hoor stemmen
Op de voorsteven van de wereld.

Een ploeg
Als een maan in het derde kwartier
Glinstert, maar wordt bedekt
Door de nacht met een laagje sneeuw.

En het kind
Heeft voortaan het hele huis voor zich. Het gaat
Van het ene raam naar het andere. Het drukt
Zijn vingers tegen de ruit. Het ziet
Druppels ontstaan waar het niet langer
De aanslag uitveegt tegen de vallende hemel.

LA CHARRUE

Cinq heures. La neige encore. J’entends des voix
À l’avant du monde.

Une charrue
Comme une lune au troisième quartier
Brille, mais la recouvre
La nuit d’un pli de la neige.

Et cet enfant
A toute la maison pour lui, désormais. Il va
D’une fenêtre à l’autre. Il presse
Ses doigts contre la vitre. Il voit
Des gouttes se former là ou il cesse
D’en pousser la buée vers le ciel qui tombe.