poetry is capturing the mystery

poetry is capturing the mystery
in the brittle shell of language

is dis-covering God and Goodness
freeing them from a rampant darkness

acutely you realize
how near heaven can be

in a singular second you see revealed
happiness, joy and beauty

a tributary you are, a dark creek
where at high tide the sea comes rushing in

shoreless you are, unbounded
touching the ends of the earth
bordering on the threshold of heaven
full, immensely full of life

within this promising land
you can find fulfillment and joy

in spite of the ignorant, the blind
who fight a desperate battle

against calendars, the world, the sun
but that will not offer a bridge to the future

he who oppresses someone by fear
will perish in a landslide of despair

will be drowned in a vortex of doubts
and end up lonely on the shore of death


become what a man was in the beginning
what a man still looks at with endearment

poëzie is het wonder vangen

poëzie is het wonder vangen
binnen het broze omhulsel van taal

is God en het Goede ont-dekken
bevrijden uit een voortwoekerende nacht

heel duidelijk ervaar je ineens
hoe nabij de hemel dan is

heel helder in een ondeelbare sekonde
wat geluk is, wat vreugde, wat schoonheid

zijrivier ben je, een donkere kreek
waar de zee instormt als vloed

oeverloos ben je, oneindig
grenzend aan de grenzen der aarde
grenzend aan de rand van de hemel
vol, oneindig vol leven

binnen dit beloftevolle land
kun je volmaakt zijn en gelukkig

de onwetenden, de blinden ten spijt
zij voeren een halsstarrige strijd

tegen kalenders, de wereld, de zon
en dit biedt ons geen brug naar de toekomst

wie een mens verovert met angst
zal omkomen in een lawine van wanhoop

zal verzuipen in een kolk van twijfels
vereenzaamd op de kust van de dood


word wat een mens was in den beginne
waar een mens nog vertederd naar kijkt