AT THE FERRY

Lightly intoxicated
with mist slowness
nears us
like speech feeling its way
home
 
time delivers us to
the ferry, to the to and
fro, to a mooring post
stooped in thought
 
longing lures
 
despair flees
from the reed or frees
rumour
 
from bank to
bank, again and again
draws a haze
over a lasting
transience

AAN HET VEER

AAN HET VEER

Licht van nevel
bedronken komt ons traagte
tegemoet als een spraak
op de tast naar
terugkeer
 
tijd brengt ons naar
het veer, naar het heen
en weer, naar een meerpaal
in bedenken verzonken
 
verlangen lokt
 
uit het riet vlucht
wanhoop of bevrijd
gerucht
 
van oever tot
oever, keer op keer
schept zich een waas
over een durende
kortstondigheid