VOICE

I slid the cradle under the piano,
covered her with Bach and Ravel,
sang Otis Redding, Little Red Riding Hood –

for later, I thought. A moving scene, 
bawling and blubbering suppressed.
She unfolded her sapling

lungs and squeezed breath out
past fresh vocal chords. No sound
more pure, no happiness

as sharp, as suitable for preservation,
for recording, for burying
on tapes. For later.

STEM

STEM

Ik schoof de wieg onder de vleugel,
dekte haar toe met Bach en Ravel,
zong Otis Redding, Roodkapje –

voor later, dacht ik. Een roerende
scène, brullen en dreinen verdrongen.
Zij ontvouwde de jonge boom

van haar longen, perste lucht langs
de verse stembanden. Geen geluid
puurder dan dit, geen geluk

scherper, geschikter om te bewaren,
vast te leggen, in geluidsdragers
te begraven. Voor later.