Charter Sonnet

I demand the abolition of the subway’s automatic ticket checking system, continuing manual ticket checking until the world ends;
I demand that the whole of mankind have the right to vote for the president of the United States;
I demand an increase in birth control, the encouragement of same-sex marriage, and the imposition of fines on heterosexual marriage;
I demand the revision of constitutional law, deleting all semicolons and series commas;
I demand a ban on mahjong and KTV, the detainment of those who walk their dogs at 5 a.m., and the holding of regular poetry readings in police stations;
I demand the abolition of art and of changing one’s life;
I demand that salt be rubbed in wounds, that wine be poisoned, that a cold ass be pasted on every hot face;
I demand the erection of two amps the size of buildings and the holding of unattended noise concerts in scenic locales;
I demand that you and I be together, never to be separated;
I demand memories, black flowers, stars that shine above bicycles and turn into kids’ faces;
I demand the release of imprisoned words like “your mother’s cunt” and “Jiang Zemin”;
I demand demands, forbidden forbiddenments, annulled annulments, sneering sneers, and the tying up of the guy who’s always pouring out his heart;
I demand loud singing at the gates of hell and sleeping on the bus;
I demand that we maintain quiet . . .

CHARTA SONNET

Ik eis afschaffing van automatische kaartcontrole in de metro, ik sta op handmatig kaartjesknippen tot het einde van de wereld;
Ik eis dat de hele mensheid mag stemmen op de president van Amerika;
Ik eis het strenger maken van het recht van gezinsuitbreiding, ben voor homohuwelijken en het bestraffen van heterohuwelijken;
Ik eis wijziging van de wetgeving, de verwijdering van alle komma’s en dubbele punten;
Ik eis afschaffing van Mahjong en karaokebars, en arrestatie van degenen die om vijf uur ’s ochtends hun hond uitlaten, de invoering van poëzielezingen op het politiebureau op gezette tijden;
Ik eis afschaffing van kunst en verandering van leven;
Ik eis zout op de wonden, gif in de wijn en koude billen tegen een heet gezicht;
Ik eis de bouw van twee luidsprekers zo groot als flatgebouwen, ver weg tussen de groene bergen en de blauwe stroompjes, om een concert zonder publiek te houden;
Ik eis, jij en ik, samen, voor altijd bij elkaar;
Ik eis herinneringen, zwarte bloemknoppen, sterren schitterend op mijn fiets veranderen in de gezichten van jongeren;
Ik eis het vrijgeven van verboden woorden, zoals ‘Fuck’ en ‘Jiang Zemin’ (1);
Ik eis eisen, verbied verboden, annuleer opheffing, bespot ironie, ik eis ook dat die vent die uit verveling zijn hart uitstort vastgebonden wordt;
Ik eis een lied te zingen bij de ingang van de hel, en te slapen in de bus;
Ik eis het verbreken van de stilte, om de rust te behouden . . .