THE COMET VISITS THE CAPE OF RAPE

Make a wish. Like a tadpole of light
the comet hovers. Blessed coming,
when last, when once more?

Because I don’t know how to translate the voices of raped
children, here, in this poem,
that they be heard, the little mites with the lips,
little hands pleading in sign language,
emblazonment of a crushed hairless cunt.

How will the damaged child see the heavens,
the ill-ripened one with a mind
that already encompasses all of life?

And should the light be ever so blessed and the water
good like the mercy of forgetfulness, should the child
become ever so slender and smart and sincere,
the wound is vaster than the sea.

Get on with your destiny, dear child,
seek not lovingkindness on this earth.
Little flower to be trampled, you are, and your vernal freshness,
gone stale. Oh, not about you the passion
in the church and the chanting in the streets.
Grow up, turn slut, revenge is feckless,
get wise, be the one that laughs and scolds.

Wish it were a warhead aslant
Signal Hill\'s noonday gun
and I not caught moping and mourning,
pondering a poem about a comet.

DIE KOMEET BESOEK DIE KAAP VAN VERKRAGTING

DIE KOMEET BESOEK DIE KAAP VAN VERKRAGTING

Wens ’n wens. Soos ’n paddavis van lig
hang die komeet. Gebenedyde koms,
wanneer laas, wanneer weer?

Want ek weet nie hoe om die stemme van verkragte
kinders te verwerk hierso in hierdie vers nie,
dat hulle gehoor word, die bloedjies met die lippe,
die handjies wat met vingertaal pleit,
die blasoen van ’n verbryselde, haarlose poes.

Hoe sal die vernielde kind na die hemel kyk,
die vroegvrot een met ’n wete waarin
nou al die hele wêreld pas?

En is die lig ook geseënd en die water
gaaf soos vergeet se genade, word die kind
ook rank en skrander en opreg,
die wond is groter as die see.

Klaarkom met jou geworpenheid, liewe kind,
soek nie op aarde die goedertierenheid.
Blompie vir plattrap, jy, en jou lentelikheid,
dié\'t verslaan. O, nie oor jou die passie
in die kerk en die dreunsang op straat.
Word groot, word slet, wraak is futloos,
word wys, word sy wat lag en skel.

Wens dit was ’n plofkop daar
skuins bo Vlaeberg se middagkanon
en dat ek nie tob en rou en wonder
moet ek ’n vers oor ’n komeet skryf?