DO NOT THROW STONES AT THE SIGN

GOOI GEEN STENEN NAAR DIT BORD

Gooi geen stenen naar dit bord
dat hier staat in een veld vol stenen,
op een steenworp van de zee
met een strand dat een kiezelzooi is
nu het zand is gestolen voor de bouw,
en de handvol mensen die er rondhangen,
een hengel in de hand, niets vangen,
zelfs nog geen schoen – en net zo goed
de golven met golfballen kunnen bestoken
of erin waden en hun adem inhouden,
of bukken, zoals ze soms ook doen, en
een handvol kiezels naar het bord gooien,
en iedere keer dat ze het raken juichen
en weer een biertje afturven, vooral
de man die het bord heeft bedacht,
die met zijn verfkwast heeft geschreven
‘Gooi geen stenen naar dit bord’
op een stuk drijfhout dat hij plantte
in dit nutteloze veld, en toen lachend
naar het huis van het bier is gedanst.

DO NOT THROW STONES AT THE SIGN

Do not throw stones at this sign
which stands here, in a stony field
a stone’s throw from the sea
whose beach is a mess of pebbles
since the sand was stolen for building,
and the few people who dawdle there,
rods in hand, catch nothing,
not even a shoe – might as well
bombard the waves with golfballs,
or wade in and hold their breath,
or bend, as they do, and grab a handful
of pebbles to throw at the sign,
and each time they hit it they cheer
and chalk up another beer, especially
the man who thought up the sign,
who got his paintbrush and wrote
‘Do Not Throw Stones At This Sign’
on a piece of driftwood which he stuck
in this useless field, then, laughing,
danced his way to the house of beer.