HIPPOPOTAMI

They reside in palaces along the Seine.
People dim their chambers’ lights.
People hardly dare to cough, people
gather heaps of statistics about them.

They are arrows on cross-reference cards,
lemmas in full-colour guides, pebbles
in the splashing streams of words,
a catch in an exam.

It is forbidden to touch them.
To wake them up. Don’t talk,
they only speak dead languages.

That they have passed through hands,
through desert storms and graves, endure
the wars, is not the point right now.

NIJLPAARDEN

NIJLPAARDEN

Ze verblijven in paleizen langs de Seine.
Men verduistert voor ze vertrekken.
Men durft haast niet te kuchen, men
legt bergen statistieken van ze aan.

Ze zijn pijlen op verwijsbladen,
lemma’s in vierkleurengidsen, keien
in klaterende woordenstromen,
een strikvraag op het tentamen.

Het is verboden om ze aan te raken.
Vooral niet wakker maken. Niet tegen
praten, ze spreken uitgestorven talen.

Dat ze door handen zijn gegaan,
woestijnstormen, graven, oorlog
verdragen, doet hier niet ter zake.