Ion Mureşan

Daarop voortbordurend is Ion Mureşan, op 9 januari 1955 geboren te Vultureni, een dorp nabij de Transsylvaanse hoofdstad Cluj, een van de sterkste leukocyten van het zieke Roemenië – en dat met amper drie bundels in drie decennia: Cartea de iarnă (Winterboek, 1981), Poemul care nu poate fi inţeles (Het gedicht dat je niet kunt begrijpen, 1993) en Cartea Alcool (Het boek over Alcohol, 2010).

Met zijn eerste bundel vestigde Ion Mureşan zich van meet af aan als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de ‘Tachtigers’, die zich tegen het estheticisme en het escapisme van hun directe voorgangers afzetten. “Met het ‘tachtigisme’ is er een geweldige greep op de werkelijkheid gekomen,” verklaart hij. “De woordenschat veranderde; er kwamen woorden als ‘benzine’, ‘asfalt’, ‘diesel’, ‘cisterne’ in onze gedichten voor. Het heeft de woordenschat op losse schroeven gezet en ik meen dat we daarom voor herrieschoppers werden aangezien, om dat inhaken op de werkelijkheid.”

Hoezeer zijn poëzie ook op de werkelijkheid betrokken mag zijn, ze biedt nog geen onmiddellijk herkenbaar plaatje. Mureşan is een onvoorwaardelijk verdediger van de metafoor, waardoor we al snel in een hallucinante wereld terechtkomen. “De poëzie is een reis,” legt de dichter uit. “De hele wereld is een harmonie van onzichtbare verbindingen. Als je je pink beweegt op Aarde, beweegt er iets op Sirius. Als je in poëzie iets beweegt in het woord ‘pink’, beweegt er iets in het woord ‘Sirius’, ja zelfs in alle woorden. Poëzie verbindt twee werkelijkheden, twee woorden, twee dingen die niets met elkaar te maken hebben. Welke band is er tussen ‘vuurtoren’ en ‘kersenboom’? En toch slaagt de poëzie erin om die geweldige reis tussen ‘vuurtoren’ en ‘kersenboom’ te maken. Een razendsnelle reis. Alsof je het vliegtuig neemt. Je spaart tijd, je spaart leven. En je krijgt een prachtige reis tussen twee ver uit elkaar liggende werkelijkheden.”

Hoewel zijn werk een bekenteniskarakter heeft, vertelt Ion Mureşan verder dat zijn biografie in zijn gedichten amper aan bod komt, en dan nog alleen in brokstukken: “Ik probeer ook altijd namens mijn buren te schrijven.” Bibliografie

Cartea de iarnă. Bukarest. Ed. Cartea Românească, 1981
Poemul care nu poate fi înțeles, Editura Arhipelag, Tîrgul-Mureș, 1993
Cartea Alcool, Charmides. Bistrita, 2010

Engelse vertaling:
20 Romanian Writers. Vertaald door Alistair Ian Blyth. Institut Cultural Roman, Bucharest, 2007

Franse vertaling:
Le mouvement sans cœur de l’image. Vertaald door Olivier Apert en Ed Pastenague. Éditions Belin, Parijs, 2001

Duitse vertaling:
Zugang verboten! Vertaald door Ernest Wichner. büro abrasch, Wenen, 2008