A star: a clump of ice ...

A star: a clump of ice between my burning teeth ... 
While thou art hid from sight, oh sea that barely breathes; 
while my heart keeps silence like an aged nun 
comes this precise infinity to sear my lips. 
 
My nights were once a basket heaped with dreams; 
my days the sum of all the apples that swell 
in every orchard and on every laden tree. 
I’d not fingers enough to count my riches. 
 
Now: emptiness. The time is bleak, unmoved. The time 
is like the chill and arid sea, that heaves nor moans. 
I am alone; I press together my stiff lips 
on naught but this great star, which scorches them. 

Een ster: een klompken ijs tusschen mijn heete tanden ...

Een ster: een klompken ijs tusschen mijn heete tanden ... 
Terwijl ge onzichtbaar zijt, o zee, die nauwelijks hijgt; 
terwijl mijn hart gelijk een oude zuster zwijgt, 
komt deze stipte oneindlijkheid mijn lippen branden. 
 
– Mijn nachten waren eene mand vol droom aan droom; 
mijn dagen, ’t vast getal der appelen die zwellen 
in elken boom-gaard en aan elken zwaren boom. 
Ik had geen vingren om mijn weelden aan te tellen. 
 
Thans: ijlt’. De tijd is guur en onberoerd. De tijd 
is als de kille en dorre zee, die zwoegt noch krijt. 
Ik ben alleen; ik pers mijn strakke lippen samen 
op eenzaam deze groote sterre, die ze bijt.