Autumn

After the summer it is an old men’s land,
here yawns the heath in its vicious gall;
the brown of oaks smells of dogs,
the village glows in its October bells.

The honey drips wearily in earthenware pots
at which hands unite for consolation;
and lonely last the millstones’ revolutions,
the castle stands in its moat and rots.

Deathbeds gleam with the gold of the fathers,
it’s evening and the sons see the wonder:
their birthplace submerged in mist, and yonder,
youth and love and everything still farther.

Herfst

Herfst

Het is een land van grijsaards na de zomer,
hier geeuwt de heide in haar gal van zonde;
het bruin der eiken heeft de geur van honden,
het dorp gloeit in zijn klokken van oktober.

De honing druipt vermoeid in aarden potten
waaraan de handen zich getroost verenen;
en eenzaam duurt ’t gemaal der molenstenen,
’t kasteel staat in zijn grachten te verrotten.

Sterfbedden blinken van het goud der vaderen,
’t is avond en de zonen zien het wonder:
’t geboortehuis dompelt in nevel onder
en jeugd en lief en ’t ál zijn niet te naderen.