THE SPIDER

Dear Sir, 

I watch you from the ceiling,
your coffee requests more sugar.
Something about the clothes and the shoes is off,
you shouldn’t have patched up all the holes.
Grab the day like a knife,
the weight of your life keeps growing,
the agreement with the mirror has been cancelled
and you are turning fat.
Tomorrow I will hang before your nose,
perhaps you could please feed me? 

Sincerely,
the Spider 

Dear Spider,

just yesterday the bat gave birth in a corner of the attic, her tasty eggs float in the air.
I haven’t learned to drive, to debone fish, to read newspapers.
I have two useless dog teeth and a BB gun.
I have made a deal with the morning coffee,
I respect the decision of the mirror.
I no longer set traps for birds,
each day I head to the river and shoot the waters. 

Yours,
K.

DE SPIN

Beste meneer, 

ik observeer u vanaf het plafond
uw koffie vraagt om steeds meer suiker
aan uw kleren en schoenen klopt iets niet
u had de gaten niet moeten stoppen
grijp de dag als een mes
het gewicht van uw leven neemt toe
de afspraak met de spiegel is geannuleerd
en u wordt dikker
morgen zal ik voor uw neus gaan hangen
kunt u me misschien te eten geven? 

Met vriendelijke groet,
de Spin  

Beste Spin,

gisteren is de vleermuis bevallen in een hoekje van de zolder,
haar appetijtelijke eieren zweven haast in de lucht.
Ik heb nooit leren rijden, een vis ontleden, of de krant.
Ik heb twee nutteloze hoektanden en een flobertgeweer.
Ik heb een afspraak met mijn ochtendkoffie, het besluit van de spiegel respecteer ik.
Ik zet geen vallen voor vogels meer, vanaf de kant neem ik het water onder vuur. 

Hoogachtend,
K.

Ο ΠΑΓΕΤΩΝΑΣ

Αγαπητέ κύριε, 

περπατήσατε πολύ
μέσα στην κοιλότητα της απουσίας μου
αγγίξατε το παλιό χιόνι και τον πάγο
ξέρετε, πολλοί με μπερδεύουν για ποτάμι,
φταίνε τα γηρατειά μου,
κάποτε κάλυπτα τα πάντα εδώ πέρα
τίποτα δεν ανέπνεε
είμαι πολλών χιλιάδων ετών και πεθαίνω
καμιά φορά κοιτάζω τα ζώα
καθώς τρέχουν και κυνηγούν
που και που ξεδιψούν πολύ κοντά μου
κοιτάζω τα βουνά και αναρωτιέμαι
αν εγώ τους έδωσα το σχήμα τους
αναρωτιέμαι σε πόσες χιλιάδες χρόνια
θα πέσει ένα κομμάτι τους
δεν θα υπάρχουμε τότε πια εσείς κι εγώ
και καμία γλώσσα δεν θα μας περιγράφει. 

Φιλικά,
ο Παγετώνας 

Αγαπητέ Παγετώνα,

ο κόσμος αλλάζει
μερικές φορές αισθάνομαι ότι δεν έχει απομείνει τίποτα
υπάρχει αυτό το τεράστιο κενό
μόνο κάτι ελκύει τα πράγματα
όπως για παράδειγμα το νερό τα ζώα
ή τα παρασύρει σε ρεύμα
κι εγώ ακολουθώ την αντίστροφη πορεία
θα ήθελα να ξαπλώσω κοντά σας
και να δω τον νυχτερινό ουρανό να αλλάζει
θα ήθελα να βάλω το αυτί μου στο χώμα
να ακούσω αν ο πάγος τραγουδά καθώς λιώνει
θα ήθελα να μείνω εδώ
ωστόσο ο κόσμος με καλεί
να συνεχίσω
μέσα από φωτιές και από πάγους. 

Δικός σας,
Κ.