THANKSGIVING

THANKSGIVING

Als per toeval, was mijn hoofd aangespoeld
op zijn kussen aan de kant van het raam.
Na al dat geneuk, kijk eens!
de hemel hangt er nog.
Zijn neus lijkt langer met zijn ogen dicht.
Al die tijd heb ik me ingehouden,
samengeknepen, gewrongen, gevouwen,
meegebogen, meegeknikt, dank U, God,
dat u me iemand schonk die me de adem
beneemt. Ik zal zo vederlicht
op zijn leven landen dat hij niet merken zal
dat hij me heeft gehouden.
Ik zal geen spoor achterlaten
op zijn kussen, zijn krant,
zijn mes, DVD-rek of wijnglas.
Wat een zegen.
Alleen als hij slaapt
kan ik weer uitademen. Zo diep
dat mijn ribben omhoogkomen als een schip.

THANKSGIVING

As if by accident, I find my head
washed up window-side of his bed.
After all that fucking, look!
the sky’s still pinned up.
His nose is longer with his eyes shut.
This whole time, I’ve been holding,
squeezing, wringing, folding,
bending, nodding, thank you, God,
for giving me someone who makes me hold
my breath. I will be so light
upon his life he won’t realise
he’s kept me.
I’ll leave not a mark
on his pillows, papers,
knife, DVDs or wineglass.
What blessing
Only when he is sleeping
can I breathe out. So deep
my ribs come up like a ship.