APPLES

APPELS

Gisteravond miste ik op de seconde mijn trein.
Zo weinig scheelde het, dat een deel van me hem wél haalde
en door het raampje zwaaide naar de rest,
nahijgend op het perron, met tieten die als play-doh
uit een belabberde bh puilden. Ik kon een uur en een kwartier
niet slapen – precies de tijd die het kostte voor de twee
stukken ik beiden thuisgekomen waren, elk in een eigen taxi,
beiden bestuurd door een broer die tevens mede-eigenaar was.
Vandaag leg ik mezelf neer in een stabiele zijligging
met mijn favoriete outfit aan – een trui en geen slipje,
de perfecte combi van warm en koud,
zoals een kom hete crumble met ijs. 
Ik ben tijdschriftelijk geschoold, dus weet al een tijdje
dat mijn lichaam een appel is. Dit wordt bevestigd:
ik ben zo gauw beurs dat ik vrees dat ik leukemie heb. 
Nee, zegt de dokter, opnieuw, het komt door je donkere huid.
Ze raadt me littekenolie aan.

Als ik me na de dienst verveelde – Mam telde nog
de collecte na en moest en zou nog vegen van altaar tot stoep −
ging ik tegen een pilaar met Fantasie-Barbie zitten spelen.
Ze was bruin met tattoos en ik liet haar seks hebben
met een volwassen vent in een toilethokje.
Ik herinner me haar gezicht niet meer, of haar lichaam.
En ook niet hoe ik haar noemde. Iets met een N… 
Toen de moeder van mijn toenmalige beste vriendin zei
dat haar dochter niet met me mocht spelen
omdat ik een ander N-woord was – wat betekende
dat Mam langsging in haar badjas om haar om de oren te slaan
met haar tong, en eenmaal terug de keuken overhoophaalde
en paps Guardian verscheurde omdat hij niet voor ons opkwam,
omdat hij nooit wat zei –

Daarna had ik een slaap-droom
waarin mijn gezicht felgroen werd;
zoals een goed gepoetste Granny Smith.
En al was ik dan groen,
ik was De Mooiste Vrouw van de Wereld.
Ik had het beste haar
en deed zelfs vrijwilligerswerk.
Ik werd geïnterviewd
over beide dingen,
elke avond, op tv.

APPLES

Last night, I missed my train by seconds.
So close that one part of me did catch it
and waved from the window to the other half
still panting on the platform, tits play-doughing
out of a shit bra. I couldn’t sleep for an hour
and a quarter − the exact time between the two
slices of me reaching home, in separate taxis,
each driven by a brother who co-owned the firm. 
Today, I’m assuming the recovery position
in my favourite outfit – a jumper with no knickers,
the perfect hot/cold combo,
like a bowl of baked crumble and ice cream. 
I am magazine educated, so have known for a while
that my body is an apple. Supporting theory:
I bruise so easy I worry its leukaemia. 
No, the doctor says, again, it’s just your dark skin.
She recommends scar serum.

When I was bored after service – Mum still counting
the collection then insisting on sweeping from altar to street −
I’d sit in front of a pillar, playing with my brain-Barbie.
She was brown with tattoos and I made her have sex
with a grown man in a toilet cubicle.
I don’t remember her face, or her body.
Nor what I named her. Something beginning with N… 
When the mum of my then-best friend said
her daughter wasn’t allowed to play with me
because I was another N-word ─ meaning
Mum went round in her dressing-gown to slap her silly
with her tongue, then returned to scatter the kitchen
and shred Dad’s Guardian for not sticking up for us,
for never saying anything ─   

After that I had a sleep-dream
in which I grew a bright green face;
granny-smith hued, high polished.
And even though I was green,
I was The Most Beautiful Woman in the World.
I had the best hair
and even did humanitarian work.
I was interviewed
about both things,
each night, for TV.