LOVE LETTER TO RAIN

Rain, I have all your books. I’ve read them to pieces.
I quote them in the weather forecast.
I read them to children in rubber boots.
I fall back on them when my existence is on hold. 

You locked me away, sometimes weeks on end,
in leaky tents and wooden cottages.
You made circles on the pond
and the big scavenger hunt fell flat.

I really think I love you, rain,
because you’ve been falling for so long now and no one
picks you up. There’s a gale today. Just now
you turned my face-painted daughters 

into run-through clowns. They cried,
they still don’t understand what a gift
you were, the night their mother
stayed overnight as you fell and fell and fell 

until after the very last train.

LIEFDESBRIEF AAN DE REGEN

Regen, ik heb al je boeken. Ik las ze stuk.
Ik citeer ze in het weerbericht.
Ik lees ze voor aan kinderen in rubberlaarzen.
Ik val erop terug als mijn bestaan op pauze staat. 

Je sloot me op, soms weken achter elkaar,
in lekkende tenten en houten vakantiehuisjes.
Je maakte kringen op de vijver
en de grote speurtocht viel in het water. 

Ik denk wel dat ik van je hou, regen,
omdat je nu al zolang valt en niemand
raapt je op. Het stormt vandaag. Zojuist
veranderde je mijn geschminkte dochters 

in doorgelopen clowns. Ze huilden,
ze begrijpen nog niet wat voor geschenk
je bent geweest, de avond dat hun moeder
maar bleef slapen toen jij viel en viel en viel 

tot na de laatste trein.