Poetry International Poetry International
Gedicht

Sasja Janssen

WILD SUBURBIA

I’m going to pick my own death, I’m a suburban woman,
not a country girl.
I walk on the terrace in my butterfly trousers, eyes pop
out everywhere, from my legs, my belly and my trousers are so small
soft and so champagne, here in this neighbourhood with wooden jetties
without water, where girls’ legs grow against the housefronts. 

I know a swallow that swaps feathers for my nuts
it drops them onto my legs, I keep them for sleeping.
I see a man hanging a recollection as straight as a die
over his wife, his child the seam she unpicks.
He points at my nipples from the corner.
I turn on my heels.
I’m a terrible organism that selects.
I’m royal blue.
I stand amid wild beauty.

WILDE VINEX

WILDE VINEX

Ik ga mijn eigen dood zelf uitkiezen, ik ben een vinexvrouw,
geen buitenmeisje.
Ik loop in mijn vlinderbroekje op het terras, ogen ploppen
overal uit, uit mijn benen, mijn buik en mijn broekje is zo klein
zacht en zo champagne, hier in deze wijk met houten kades
zonder water, waar meisjesbenen tegen de gevel groeien.

Ik ken een zwaluw die veren verpandt voor mijn noten
hij laat ze op mijn voeten vallen, ik bewaar ze voor de slaap.
Ik zie een man die hangt een kaarsrechte herinnering
over zijn vrouw, zijn kind de zoom die zij lospeutert
Het wijst uit de hoek mijn tepels aan.
Ik draai mijn loop.
Ik ben een verschrikkelijk organisme dat uitverkiest.
Ik ben koningsblauw.
Ik sta in wilde schoonheid.

Close

WILDE VINEX

Ik ga mijn eigen dood zelf uitkiezen, ik ben een vinexvrouw,
geen buitenmeisje.
Ik loop in mijn vlinderbroekje op het terras, ogen ploppen
overal uit, uit mijn benen, mijn buik en mijn broekje is zo klein
zacht en zo champagne, hier in deze wijk met houten kades
zonder water, waar meisjesbenen tegen de gevel groeien.

Ik ken een zwaluw die veren verpandt voor mijn noten
hij laat ze op mijn voeten vallen, ik bewaar ze voor de slaap.
Ik zie een man die hangt een kaarsrechte herinnering
over zijn vrouw, zijn kind de zoom die zij lospeutert
Het wijst uit de hoek mijn tepels aan.
Ik draai mijn loop.
Ik ben een verschrikkelijk organisme dat uitverkiest.
Ik ben koningsblauw.
Ik sta in wilde schoonheid.

WILD SUBURBIA

I’m going to pick my own death, I’m a suburban woman,
not a country girl.
I walk on the terrace in my butterfly trousers, eyes pop
out everywhere, from my legs, my belly and my trousers are so small
soft and so champagne, here in this neighbourhood with wooden jetties
without water, where girls’ legs grow against the housefronts. 

I know a swallow that swaps feathers for my nuts
it drops them onto my legs, I keep them for sleeping.
I see a man hanging a recollection as straight as a die
over his wife, his child the seam she unpicks.
He points at my nipples from the corner.
I turn on my heels.
I’m a terrible organism that selects.
I’m royal blue.
I stand amid wild beauty.

Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère