Poetry International Poetry International
Gedicht

Alfred Schaffer

I CAN’T STOP LAUGHING BECAUSE IF I START CRYING I’LL NEVER STOP

dying first-hand and dying once again.
for example a person who is alive
one moment and gone the next.
those two people laid neatly side by side

and next to them a battery-powered person
next to precisely that same person
but then without a battery –
maybe the plastic mechanism inside is broken.

four figures, seemingly next to each other
on some random windless morning halfway through the year
in a dimensionless and increasingly
colourless room, such an intractable
prospect, that is
how I love you.

IK KAN NIET STOPPEN MET LACHEN WANT ALS IK BEGIN MET HUILEN HOUD IK NIET MEER OP

IK KAN NIET STOPPEN MET LACHEN WANT ALS IK BEGIN MET HUILEN HOUD IK NIET MEER OP

het eerstehands sterven het andermaal sterven.
bijvoorbeeld een mens die leeft
en het volgende moment niet meer.
die twee mensen netjes naast elkaar gelegd

en daar weer naast een mens op batterijen
naast precies diezelfde mens
maar dan zonder –
misschien liep binnenin het kunststof mechaniek iets vast.

vier figuren, ogenschijnlijk naast elkaar
op een windstille ochtend zomaar midden in het jaar
in een ruimte zonder afmetingen
en al bijna zonder kleur, wat een hardnekkig
vooruitzicht, zo
heb ik u lief.
Close

IK KAN NIET STOPPEN MET LACHEN WANT ALS IK BEGIN MET HUILEN HOUD IK NIET MEER OP

het eerstehands sterven het andermaal sterven.
bijvoorbeeld een mens die leeft
en het volgende moment niet meer.
die twee mensen netjes naast elkaar gelegd

en daar weer naast een mens op batterijen
naast precies diezelfde mens
maar dan zonder –
misschien liep binnenin het kunststof mechaniek iets vast.

vier figuren, ogenschijnlijk naast elkaar
op een windstille ochtend zomaar midden in het jaar
in een ruimte zonder afmetingen
en al bijna zonder kleur, wat een hardnekkig
vooruitzicht, zo
heb ik u lief.

I CAN’T STOP LAUGHING BECAUSE IF I START CRYING I’LL NEVER STOP

dying first-hand and dying once again.
for example a person who is alive
one moment and gone the next.
those two people laid neatly side by side

and next to them a battery-powered person
next to precisely that same person
but then without a battery –
maybe the plastic mechanism inside is broken.

four figures, seemingly next to each other
on some random windless morning halfway through the year
in a dimensionless and increasingly
colourless room, such an intractable
prospect, that is
how I love you.
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère