‘SELF-PORTRAIT AS SINTERKLAAS’ – DAY(DREAM) # 1,015

Loud banging on the door.
If it wasn’t me
I’d dive behind the curtains screaming.
I came by train – my horse died
the boat sank, I crawl onto the roofs, spent.
If I do speak, I speak ten to the dozen
if I hold my tongue I’m very old
full of lies and deceit
no longer afraid to shake God’s hand.
When it’s my turn to go
I pull on my ordinary clothes, buy a first class single
slumber on the way like a guard
step out on a windswept platform
and shuffle incognito,
the sunlight in my neck,
along a sandy path, dead normal.
How well I recognize everything here
I’m already walking faster than just now
until, as elated as a small child
I break into a run. 

‘ZELFPORTRET ALS SINTERKLAAS’ – DAG(DROOM) # 1.015

‘ZELFPORTRET ALS SINTERKLAAS’ – DAG(DROOM) # 1.015

Keihard wordt er aan de deur geklopt.
Was ik het zelf niet
zou ik gillend achter de gordijnen schieten.
Ik kwam per trein – mijn paard is dood
de boot gezonken, uitgeput kruip ik de daken op.
Als ik eens spreek dan spreek ik honderduit
houd ik mijn mond dan ben ik heel erg oud
vol leugens en bedrog
niet langer bang Gods hand te schudden.
Als het mijn tijd is om te gaan
trek ik mijn alledaagse kleren aan, koop een enkel eersteklas
ik sukkel onderweg in slaap als een suppoost
stap uit op een verwaaid perron
en slof incognito
het zonlicht in mijn nek
over een zandweg, doodgewoon.
Hoe goed herken ik alles hier
ik loop al sneller dan daarnet
tot ik het uitgelaten als een kleuter
op een hollen zet.