WHY BLAME MY COGNITIVE AND PERCEPTUAL CAPACITIES IF MY LONGING ISN’T COMFORTING EITHER

running after someone and not just anyone.
determined to confess to everything or pretty much everything.
while a pelting dark grey mass of water
quashes every word.

no – wandering around an evacuated inner city
decorated festively with flags and balloons.

no, wait – is it so strange that my similes
derail one by one
now I amass in a brand-new language?

stripped of my unique characteristics
I would walk right past myself
in an abandoned shopping street.

but what if I were to turn around all the same?
drenched to the bone?

because no street is the end of the world? and I am in fact nobody else?

WAT KAN IK MIJN COGNITIEVE EN PERCEPTUELE VERMOGENS VERWIJTEN ALS MIJN VERLANGEN NIET OOK TROOSTRIJK IS

WAT KAN IK MIJN COGNITIEVE EN PERCEPTUELE VERMOGENS VERWIJTEN ALS MIJN VERLANGEN NIET OOK TROOSTRIJK IS

iemand achterna rennen en niet zomaar iemand.
vastberaden alles op te biechten of zo goed als alles.
terwijl een kletterende donkergrijze watermassa
ieder woord versmoort.

nee – dwalen door een leeggeruimde binnenstad
die feestelijk met vlaggen en ballonnen is versierd.

nee, wacht – vind ik het gek dat mijn gelijkenissen
nu ik in een splinternieuwe taal opeenhoop
één voor één opsporen?

in een uitgestorven winkelstraat zou ik mezelf
ontdaan van mijn bijzonderheden
straal voorbijlopen.

maar wat als ik mij toch zou omdraaien?
tot op het bot doorweekt?

omdat geen straat het einde van de wereld is?
en ik in feite niemand anders ben?