Poetry International Poetry International
Gedicht

Fiston Mwanza Mujila

Kasala for myself

I decided to be happy
to dance the rumba until beat
to take back all my names, shards of the past
to remain the child of the mine and railroad
family memory coupling with the locomotive
exile in the bud, loneliness without end
I decided to be insolent, and unseemly
to spit in the soup of those who defang life
to piss on their supposed good faith
to snicker in insolence
and repent, later, to the Elder Spirit
for how long can they really last?
already, they have made this country a grave
I decided to turn out dreams
as vast, as colourful, as high-flying
as hope
sumptuous dreams
slobbering like tropical rain
alone expectorating the curse
upsetting all in its wake
furious, eternal, worthy of the flood
though this time they won’t march into the Ark
the male and the female
the pair of all clean beasts
I decided to stay the child of Zaire
to fashion derby cars from tin cans
and kites from bags
attaching a long string
and running through the sunshine, running and running
until the kite leapt heavenward. . .
when the raffia string snapped
the zigzagging kite was lost in the sky
only regret remained with us
I decided to dream again
not of walking on the moon or
inventing an umpteenth WMD
but of opening a sort of magical bar
and there to sell not drunkenness, or binges
but hope
I decided to be the one-man band of my days
myself on drums: KENNY CLARKE
myself on trumpet: MASEKELA
myself on piano: TAPSCOTT
myself on double bass: MINGUS
myself on sax: SANDERS
in the background MAKEBA’s voice
to groove from dawn to dawn
and hum for my mother (MA’NANGA) and the stars
Independence cha-cha

Kasala voor mezelf

ik heb besloten gelukkig te zijn
de rumba te dansen tot ik erbij neerval
al mijn namen terug te nemen, mijn spulletjes van toen
het kind van de mijn
en van de spoorweg te blijven
het familiegeheugen verweven met de locomotief
de balling in de kiem, de eeuwige eenzaamheid

ik heb besloten brutaal en vervelend te zijn
in de soep te spuwen van wie de tanden van het leven trekt
te pissen op hun zogenaamde goede trouw
hooghartig te grinniken
en daarna de Oudste Geest om vergeving te vragen
hoe lang nog zullen ze zich verzetten?
nu al hebben ze van dit land een sterfhuis gemaakt

ik heb besloten dromen te koesteren
die zo weids zijn, zo kleurig, zo pompeus
als de hoop
van schitterende dromen
zo zompig als tropische regen
die heel alleen de vloek uitbraakt
en op zijn tocht alles platgooit
razend en eeuwig en een zondvloed waardig
hoewel ze niet langer toegang krijgen tot de Ark
de paartjes van alle zuivere dieren
de mannetjes en de wijfjes

ik heb besloten het kind van Zaïre te blijven
autootjes te knutselen van conservenblikken
of vliegers van plastic tasjes
er een lang koord aan vast te maken
en te rennen in de zon, te rennen en te rennen
tot het tuig de hemel bereikt . . .
wanneer het raffiakoord brak
verdwaalde de vlieger zigzaggend in het firmament
ons restte alleen een gevoel van spijt

ik heb nogmaals besloten te dromen
niet van op de maan te lopen
of een zoveelste chemisch wapen uit te vinden
maar van een wonderlijke kroeg te openen
er geen dronkenschap te verpatsen of een of ander drinkgelag
maar hoop

ik heb besloten het eenmansorkest van mijn lot te zijn
ikzelf op de drums: KENNY CLARKE
ikzelf op de trompet: MASEKELA
ikzelf op de piano: TAPSCOTT
ikzelf op de contrabas: MINGUS
ikzelf op de saxofoon: SANDERS
backing vocals van MAKEBA
de klok rond uit mijn dak te gaan
en voor mijn moeder  MA’NANGA en de sterren
de ‘Indépendance Cha-Cha’ te neuriën

Kasala pour moi-même

j'ai décidé d’être heureux
de danser la rumba jusqu'à l'usure
de reprendre tous mes noms, bricoles d'antan
de demeurer l'enfant de la mine
et du chemin de fer
la mémoire familiale épousant la locomotive
l'exil dans l’œuf, l’éternelle solitude
j'ai décidé d’être insolent et désagréable
de cracher dans la soupe de ceux qui arrachent les dents à la vie
de pisser sur leur prétendue bonne foi
de glousser en guise d'insolence
et de me repentir, par la suite, auprès de l'Esprit-Ainé
combien de temps résisteront-ils?
déjà, ils ont fait de ce pays un mouroir
j'ai décidé de formuler des rêves
aussi vastes, aussi colorés, aussi grandiloquents
que l'espérance
des rêves somptueux
aussi baveux que la pluie tropicale
la seule éructant la malédiction
renversant tout sur son passage
furieuse et éternelle et digne de déluge
quoiqu'on ne fera plus pénétrer dans l'Arche
le couple de tous les animaux purs
le mâle et la femelle
j'ai décidé de demeurer l'enfant du Zaïre
de fabriquer des voitures à l'aide des boites de conserve
ou des cerfs-volants à partir des sachets
d'y accrocher un long fil
et de courir dans le soleil, de courir et de courir
jusqu'à ce que l'engin gagne le ciel . . .
lorsque le fil de raphia se rompait
le cerf-volant zigzagant se perdait dans le firmament
il ne nous restait qu'un sentiment de regret
j'ai décidé encore de rêver
non pas de marcher sur la lune
ou d'inventer une énième arme chimique
mais d'ouvrir une espèce de bar merveilleux
d'y bazarder non pas l'ivresse ou une quelconque beuverie
mais l’espérance
j'ai décidé d’être l'homme-orchestre de mon destin
moi-même à la batterie: KENNY CLARKE
moi-même à la trompette: MASEKELA
moi-même au piano: TAPSCOTT
moi-même à la contrebasse: MINGUS
moi-même au saxophone: SANDERS
voix de MAKEBA en sursis
de me trémousser de l'aube à l'aube
et de fredonner pour ma mère MA'NANGA et les étoiles
l'Indépendance cha-cha
Close

Kasala voor mezelf

ik heb besloten gelukkig te zijn
de rumba te dansen tot ik erbij neerval
al mijn namen terug te nemen, mijn spulletjes van toen
het kind van de mijn
en van de spoorweg te blijven
het familiegeheugen verweven met de locomotief
de balling in de kiem, de eeuwige eenzaamheid

ik heb besloten brutaal en vervelend te zijn
in de soep te spuwen van wie de tanden van het leven trekt
te pissen op hun zogenaamde goede trouw
hooghartig te grinniken
en daarna de Oudste Geest om vergeving te vragen
hoe lang nog zullen ze zich verzetten?
nu al hebben ze van dit land een sterfhuis gemaakt

ik heb besloten dromen te koesteren
die zo weids zijn, zo kleurig, zo pompeus
als de hoop
van schitterende dromen
zo zompig als tropische regen
die heel alleen de vloek uitbraakt
en op zijn tocht alles platgooit
razend en eeuwig en een zondvloed waardig
hoewel ze niet langer toegang krijgen tot de Ark
de paartjes van alle zuivere dieren
de mannetjes en de wijfjes

ik heb besloten het kind van Zaïre te blijven
autootjes te knutselen van conservenblikken
of vliegers van plastic tasjes
er een lang koord aan vast te maken
en te rennen in de zon, te rennen en te rennen
tot het tuig de hemel bereikt . . .
wanneer het raffiakoord brak
verdwaalde de vlieger zigzaggend in het firmament
ons restte alleen een gevoel van spijt

ik heb nogmaals besloten te dromen
niet van op de maan te lopen
of een zoveelste chemisch wapen uit te vinden
maar van een wonderlijke kroeg te openen
er geen dronkenschap te verpatsen of een of ander drinkgelag
maar hoop

ik heb besloten het eenmansorkest van mijn lot te zijn
ikzelf op de drums: KENNY CLARKE
ikzelf op de trompet: MASEKELA
ikzelf op de piano: TAPSCOTT
ikzelf op de contrabas: MINGUS
ikzelf op de saxofoon: SANDERS
backing vocals van MAKEBA
de klok rond uit mijn dak te gaan
en voor mijn moeder  MA’NANGA en de sterren
de ‘Indépendance Cha-Cha’ te neuriën

Kasala for myself

I decided to be happy
to dance the rumba until beat
to take back all my names, shards of the past
to remain the child of the mine and railroad
family memory coupling with the locomotive
exile in the bud, loneliness without end
I decided to be insolent, and unseemly
to spit in the soup of those who defang life
to piss on their supposed good faith
to snicker in insolence
and repent, later, to the Elder Spirit
for how long can they really last?
already, they have made this country a grave
I decided to turn out dreams
as vast, as colourful, as high-flying
as hope
sumptuous dreams
slobbering like tropical rain
alone expectorating the curse
upsetting all in its wake
furious, eternal, worthy of the flood
though this time they won’t march into the Ark
the male and the female
the pair of all clean beasts
I decided to stay the child of Zaire
to fashion derby cars from tin cans
and kites from bags
attaching a long string
and running through the sunshine, running and running
until the kite leapt heavenward. . .
when the raffia string snapped
the zigzagging kite was lost in the sky
only regret remained with us
I decided to dream again
not of walking on the moon or
inventing an umpteenth WMD
but of opening a sort of magical bar
and there to sell not drunkenness, or binges
but hope
I decided to be the one-man band of my days
myself on drums: KENNY CLARKE
myself on trumpet: MASEKELA
myself on piano: TAPSCOTT
myself on double bass: MINGUS
myself on sax: SANDERS
in the background MAKEBA’s voice
to groove from dawn to dawn
and hum for my mother (MA’NANGA) and the stars
Independence cha-cha
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère