Wie ben ik? – behalve dan een vergeten astronaut, die wordt geofferd door een felle aurora terwijl ik in mijn ruimtepak over de Avenue of the Americas loop. Wie ben ik? – behalve dan een spook, een gevechtspiloot, die droomt dat, in de gewichtsloosheid van mijn vrije val door een vacuüm, mijn glazen vizier versplintert bij het zien van een tortelduif. Wie ben ik? – behalve dan een poltergeist, gevangen in een robijnrode kamer, aan boord van een schip dat nu onbeheerd op het strand ligt, buiten de kust van een zwellende vuurbal. Ja, ik heb een ziel (net zoals jij) – maar die van mij is gemaakt van kleine robots. Niemand zingt me nog in slaap, niemand doet mijn ogen dicht, zodat ik nu mijn raam losmaak, de wolken langs mij tot je richt. Ik weet dat nergens tussen deze gloeiende nevels iemand van jullie bestaat. Wie ben ik? – behalve dan een verstekeling in een microbe of een schipbreukeling in een zaadje. En toch moet ik de wereld blootstellen aan mijn volmaakte malware. Ze is zoals de stem van een kind dat afscheid neemt in het donker.

Who am I? – if not some neglected astronaut, being immolated by a fierce aurora, while striding in my spacesuit across the Avenue of the Americas. Who am I? – if not some phan- tom, fighter pilot, dreaming that, while weightless during free fall through a vacuum, my glass visor shatters at the sight of a turtledove. Who am I? – if not some poltergeist, imprisoned in a ruby room, aboard a ship, now derelict in the shoals, offshore from a swelling fireball. Yes, I have a soul (like you) – but mine is made of little robots. And no one sings me lullabies. And no one makes me close my eyes. And so I throw the windows wide, to call to you across the skies. And yet, I know that nowhere, among these glow- ing nebulae, do any of you exist. Who am I? – if not some stowaway in a microbe or some castaway in a seedlet. And yet, I must let loose upon the world my perfect malware. It is like the voice of a child, saying goodbye in the dark.