Poetry International Poetry International
Gedicht

Aurélia Lassaque

They came by sea on their small skiffs.

They came by sea on their small skiffs. They came with plaited beards and solemn eyes to announce a shepherd had stolen a queen. Ulysses joined them, weapons in hand, a smart helmet on his skull. But before setting off  he made a pledge. May his soul be damned should he perjure himself.

He says “return” she hears “departure”, he says “victory” she hears “loneliness”, he says “forever” she answers “never”.

And so the old women take to wailing once again.
Terrified, the dogs gnaw at their rumps.
She wraps herself in a shroud.

Ze zijn over zee gekomen op kleine scheepjes.

Ze zijn over zee gekomen op kleine scheepjes. Ze zijn gekomen met hun gevlochten baarden en ernstige ogen om te berichten dat een herder een koningin heeft gestolen. Odysseus heeft zijn wapens opgenomen en zijn mooie helm opgezet om zich bij hen te voegen. Maar voor zijn vertrek heeft hij een eed gezworen. Vervloekt zij zijn ziel als hij die gelofte zou verbreken.

Hij zegt “terugkomst” zij hoort “vertrek”, hij zegt “zege” zij hoort “eenzaamheid”, hij zegt “ooit”, zij antwoordt “nooit”.

Toen hebben de oude vrouwen hun weeklagen hervat.
De honden hebben radeloos aan hun achterhand geknaagd.
Zij heeft een doodskleed aangetrokken.

Ils sont venus par la mer sur de petites embarcations. Ils sont venus avec leurs barbes tressées et leurs yeux graves annoncer qu’un berger a volé une reine. Ulysse les a rejoints les armes à la main, son beau casque sur le crâne. Mais avant de partir il a prêté serment. Que son âme soit maudite s’il devait être parjure.

Il dit “retour” elle entend “départ”, il dit “victoire” elle entend “ solitude”, il dit “à jamais”, elle répond “jamais”.

Alors, les vieilles femmes ont repris le cours de leurs lamentations.
Les chiens, épouvantés, se sont rongé la croupe.
Elle s’est vêtue d’un linceul.

Close

Ze zijn over zee gekomen op kleine scheepjes.

Ze zijn over zee gekomen op kleine scheepjes. Ze zijn gekomen met hun gevlochten baarden en ernstige ogen om te berichten dat een herder een koningin heeft gestolen. Odysseus heeft zijn wapens opgenomen en zijn mooie helm opgezet om zich bij hen te voegen. Maar voor zijn vertrek heeft hij een eed gezworen. Vervloekt zij zijn ziel als hij die gelofte zou verbreken.

Hij zegt “terugkomst” zij hoort “vertrek”, hij zegt “zege” zij hoort “eenzaamheid”, hij zegt “ooit”, zij antwoordt “nooit”.

Toen hebben de oude vrouwen hun weeklagen hervat.
De honden hebben radeloos aan hun achterhand geknaagd.
Zij heeft een doodskleed aangetrokken.

They came by sea on their small skiffs.

They came by sea on their small skiffs. They came with plaited beards and solemn eyes to announce a shepherd had stolen a queen. Ulysses joined them, weapons in hand, a smart helmet on his skull. But before setting off  he made a pledge. May his soul be damned should he perjure himself.

He says “return” she hears “departure”, he says “victory” she hears “loneliness”, he says “forever” she answers “never”.

And so the old women take to wailing once again.
Terrified, the dogs gnaw at their rumps.
She wraps herself in a shroud.

Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère