WAKING UP

Three workers are blending the sky. Winter. Monotonous
fathomless. Everything must fall in its own place. Because
the eye is our table. A lost paper,
an old desk pad, a sooty lantern.
We should start everything again,

Morning should be sharpened like a pencil.
 

UYANMAK

UYANMAK

Gökyüzünü karıyor üç işçi. Kış. Tekdüze
anlaşılmaz. Her şeyi yerli yerine koymalı
göz, masamızdır çünkü. Yiten bir kâğıt,
eski bir sumen, fanusu kararmış bir lâmba.
Yeniden başlamalı her şeye,

bir kurşunkalem gibi açılmalı sabah.