Gedicht
Mae Yway
WE ARE AN UNMISTAKABLE FUSION
You and I are an unmistakable fusionIt’s like I crawled under your fence and entered you
At first I only wanted a small piece of your territory
Then my desire to make you my colony grew
A rose that blooms with childhood traumas
Drying leaves and smoldering pleasure
A happy family only in the frozen moment of a photograph
Problems, they found me and she did too
I put a wall between them
So I wouldn’t hear any more noise
Problems, they start to learn to talk
The child living in my blood may stutter but the words have meaning
Sunglasses that I ordered came on the first day of rain
The numbers at the traffic lights go backward
The bridges crack on the day of their opening
A cracking relationship and I turned twenty-five
They snipped my hemorrhoid with scissors
You may say she’s a stain that can’t be removed
Crazy, crazy rainbows
Their differences are colorful
Sex treats me like a sick patient
The needle penetrates my bone
It started skin-deep and is now the length of the whole finger
They were still going on about other people even after you left
‘That’s the daughter-in-law of . . .’ ‘She’s the mother of . . .’ they said
My relationship with them is like a surface with waves
The kind of relationship that can dive underwater till it touches the bottom
Or a sea that ends at the arc of the horizon
I know I haven’t told you about the clouds pressing down
© Translation: 2017, Maung Day
WIJ ZIJN EEN ONMISKENBARE FUSIE
Jij en ik vormen een onmiskenbare fusieHet is alsof ik onder je hek doorkroop en bij je naar binnen ging
In eerste instantie wilde ik alleen maar een klein deel van je territorium
Daarna groeide mijn verlangen om je te koloniseren
Een roos die bloeit van de jeugdtrauma's
Drogende bladeren en smeulend genot
Een gezin slechts gelukkig in het bevroren fotomoment
Problemen, ze vonden me en zij deed dat ook
Ik plaatste een muur tussen hen in
Zodat ik het lawaai niet meer zou horen
Problemen, ze zijn aan het leren praten
Het kind dat in mijn bloed leeft mag dan stotteren, haar woorden zijn betekenisvol
De zonnebril die ik bestelde kwam op de eerste regendag
De cijfers op het stoplicht lopen af
De bruggen kraken op de dag van hun opening
Een krakende relatie en ik werd vijfentwintig
Ze knipten mijn aambei weg met een schaar
Je zou kunnen zeggen dat ze een onuitwisbare vlek is
Malle, malle regenbogen
Hun verschillen zijn kleurrijk
Seks behandelt me als een zieke patiënt
De naald dringt door in mijn bot
Hij begon bij mijn huid en zit nu een hele vinger diep
Ze hadden het nog steeds over andere mensen zelfs na je vertrek
‘Dat is de schoondochter van . . . ’ ‘Zij is de moeder van . . .' zeggen ze
Onze relatie is als een oppervlak met golvingen
Zo'n soort relatie die onderwater kan duiken totdat ze de bodem raakt
Of het is een zee die eindigt bij de boog van de horizon
Ik weet dat ik je niet heb verteld over de drukkende wolken
© Vertaling: 2017, Tsead Bruinja
© 2017, Mae Yway
Gedichten
Gedichten van Mae Yway
Close
WIJ ZIJN EEN ONMISKENBARE FUSIE
Jij en ik vormen een onmiskenbare fusieHet is alsof ik onder je hek doorkroop en bij je naar binnen ging
In eerste instantie wilde ik alleen maar een klein deel van je territorium
Daarna groeide mijn verlangen om je te koloniseren
Een roos die bloeit van de jeugdtrauma's
Drogende bladeren en smeulend genot
Een gezin slechts gelukkig in het bevroren fotomoment
Problemen, ze vonden me en zij deed dat ook
Ik plaatste een muur tussen hen in
Zodat ik het lawaai niet meer zou horen
Problemen, ze zijn aan het leren praten
Het kind dat in mijn bloed leeft mag dan stotteren, haar woorden zijn betekenisvol
De zonnebril die ik bestelde kwam op de eerste regendag
De cijfers op het stoplicht lopen af
De bruggen kraken op de dag van hun opening
Een krakende relatie en ik werd vijfentwintig
Ze knipten mijn aambei weg met een schaar
Je zou kunnen zeggen dat ze een onuitwisbare vlek is
Malle, malle regenbogen
Hun verschillen zijn kleurrijk
Seks behandelt me als een zieke patiënt
De naald dringt door in mijn bot
Hij begon bij mijn huid en zit nu een hele vinger diep
Ze hadden het nog steeds over andere mensen zelfs na je vertrek
‘Dat is de schoondochter van . . . ’ ‘Zij is de moeder van . . .' zeggen ze
Onze relatie is als een oppervlak met golvingen
Zo'n soort relatie die onderwater kan duiken totdat ze de bodem raakt
Of het is een zee die eindigt bij de boog van de horizon
Ik weet dat ik je niet heb verteld over de drukkende wolken
© 2017, Tsead Bruinja
WE ARE AN UNMISTAKABLE FUSION
You and I are an unmistakable fusionIt’s like I crawled under your fence and entered you
At first I only wanted a small piece of your territory
Then my desire to make you my colony grew
A rose that blooms with childhood traumas
Drying leaves and smoldering pleasure
A happy family only in the frozen moment of a photograph
Problems, they found me and she did too
I put a wall between them
So I wouldn’t hear any more noise
Problems, they start to learn to talk
The child living in my blood may stutter but the words have meaning
Sunglasses that I ordered came on the first day of rain
The numbers at the traffic lights go backward
The bridges crack on the day of their opening
A cracking relationship and I turned twenty-five
They snipped my hemorrhoid with scissors
You may say she’s a stain that can’t be removed
Crazy, crazy rainbows
Their differences are colorful
Sex treats me like a sick patient
The needle penetrates my bone
It started skin-deep and is now the length of the whole finger
They were still going on about other people even after you left
‘That’s the daughter-in-law of . . .’ ‘She’s the mother of . . .’ they said
My relationship with them is like a surface with waves
The kind of relationship that can dive underwater till it touches the bottom
Or a sea that ends at the arc of the horizon
I know I haven’t told you about the clouds pressing down
© 2017, Maung Day
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère