And so, January

White sheets of paper take flight together
Will they be blown away if I open the window?
Will I need to glue the fragments together later?
And what would lovers think about it?

The conflict between ‘seeing’ and ‘believing’ has to end
And I would love some red meat after that, baby

Something boils and spills on the stove every month
Who’s hitting the switch?
Lifeless eggs melt and spread through cotton

A child called NEW MADNESS is born
Now I can see the mole in your eye
Come take my nose and brows
Every insect died the day I was born
Sorry I didn’t bring any living things with me

The worst yet is there aren’t any trees in that green field. Not a single tree
for the crows. Little wonder they have flown elsewhere

A starry night means
a night full of stars
that are about to fall

My longing for you will finally make you miss me
Hope drives round the corner and comes into my street
It’s time for the long wait to end, time to take the chair inside
Then comes January, and I have forgotten to lock the room

When I came around, I found two holes in my brows
Everything has become ash
Where does fear come from? I wonder and keep wondering
Give me inhalers . . . inhalers, please
Trees, so strong and unwavering, skin me alive

En dus, Januari

Witte vellen papier vangen samen een vlucht aan
Worden ze weggeblazen als ik het raam open?
Moet ik later de snippers weer aan elkaar plakken?
En wat zouden geliefden daarvan vinden?

Er moet een einde komen aan de strijd tussen ‘zien’ en ‘geloven’
En na afloop zou ik daar graag wat rood vlees bij willen, schatje

Iets kookt en loopt over op het fornuis iedere maand
Wie zit er aan de knoppen?
Levenloze eieren smelten en verspreiden zich door katoen

Een kind met de naam NIEUWE WAANZIN is geboren
Nu kan ik de moedervlek in je ogen zien
Toe neem mijn neus en wenkbrauwen
Alle insecten gingen dood op de dag dat ik geboren werd
Sorry dat ik niks levends heb meegenomen

Het ergste nog is dat er geen boom in dat weiland staat. Geen enkel boompje
voor de kraaien. Geen wonder dat ze zijn gevlogen

Een sterrennacht slaat op
een nacht met veel sterren
die op het punt staan te vallen

Door mijn verlangen naar jou zal je mij eindelijk missen
Hoop komt de hoek om en rijdt mijn straat in
Er komt een einde aan het lange wachten, de stoel kan naar binnen
Dan komt januari, en ik ben vergeten de kamer op slot te doen

Toen ik er weer was, vond ik twee gaten in mijn wenkbrauwen
Alles is tot as vergaan
Waar komt angst vandaan? Ik vraag het mij voortdurend af
Geef me inhalatoren . . . inhalatoren, alsjeblieft
Bomen, zo onwrikbaar en sterk, villen mij levend