Poetry International Poetry International
Gedicht

Mae Yway

And so, February

And so, February
Bouquets, chocolates, hotel room, boiled beans and naan, death
The page cannot contain me anymore
I don’t know who the president is; all I know is sleeping, eating and manicures
What is life? Who cares. Love? Whatever
Two long-haired men on the other side of the road. The ones with short hair mock me
Cigarettes, poems, pants, fingers
If you really want me to get high, don’t talk; just light it up
Lead wrappings. This is sleepless time
  This is unchewable suffering
  This is a thick tongue
  Those incandescent things. Mostly with words
I have to finish off myself. For instance, just windbags. I to I and I with I
With that bloody cough nights on end having to dredge up that puking phlegm
Without ever seeing the sun
DESIRE. Car wheels roll to wherever you are. Wanting to puff on a ciggie
Only when filling up with gas. Remembering to make a phone call. Misshapen pot
invites damn mosquitoes. 10 : 10
   To a single incoming message
   I replied with my whole
life. I’m no longer 16
Don’t you dare laugh. Leaves are shaking. The couple in the park
Back to the cinema hall Ko Yu Paing. How the darkness brightens up
only when the screen is lit. Hungry wings
sprinkled my whole damn life with ‘Do Not Bite’. My pussy so loves
her cunt. Little lumps smart sensation flare up a souvenir of scars
Spots on calves and thighs followed by spring, then what? Which month?
On the tip of the tongue, I forgot and faded away

En dus, Februari

En dus, februari
Boeketten, chocolade, hotelkamer, gekookte bonen en naan, de dood
De pagina kan mij niet meer bevatten
Ik heb geen idee wie de president is; alles wat ik ken is slapen, eten en manicures krijgen
Wat het leven is? Wie kan dat wat schelen. Liefde? Boeien
Twee langharige mannen aan de overkant van de weg. De kortharigen drijven de spot met me
Sigaretten, gedichten, broeken, vingers
Als je echt wilt dat ik high word, moet je je mond houden; gewoon de fik erin
Aluminiumfolie. Dit is niet-slapende tijd
  Dit is niet weg te kauwen lijden
  Dit is een dikke tong
  Die witgloeiende dingen. Meestal met woorden
die ik zelf moet afmaken. Bijvoorbeeld, gewoon windbuilen. Ik tot ik en ik met ik
Met die verdomde nachtenlange hoest waarbij ik van dat kotserige slijm ophaal
Zonder ooit de zon te zien
VERLANGEN. Autowielen rollen naar waar je ook maar bent. Aan een sigaretje willen hijsen
Alleen wanneer je tankt. Je herinneren dat je nog iemand moet bellen. Wanstaltige pot
lokt klote muggen. 10 : 10
   Op een enkel binnenkomend bericht
   antwoordde ik met mijn complete
leven. Ik ben geen 16 meer
Waag het niet te lachen. De bladeren schudden zo wild. Het echtpaar in het park
Terug naar de bioscoopzaal Ko Yu Paing. Hoe de duisternis alleen maar opfleurt
wanneer het scherm verlicht wordt. Hongerige vleugels
Besprenkelden mijn volledige verdoemde leven met ‘Niet bijten’. Mijn poesje houdt zo van
haar kut. Kleine bultjes prikkend gevoel ontvlammen een souvenir van littekens
Vlekjes op kuiten en dijen, gevolgd door voorjaar en daarna? Welke maand?
Ik had mijn hoofd er niet bij en werd meegenomen door de stroom

ဒီလိုနဲ႔ ေဖေဖၚ၀ါရီ

ဒီလိုနဲ႔   ေဖေဖၚ၀ါရီ
ပန္းစည္းမ်ား ခ်ာ့ကလက္မ်ား ဟိုတယ္ ပဲျပဳတ္နံျပား သျခင္းတရား
စာမ်က္ႏွာဟာ ငါ့ကို မကန္႔သတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး
သမၼတကို ငါ မသိဘူး အိပ္ဖို႔ စားဖို႔နဲ႔ လက္သည္းညွပ္ဖို႔ကလြဲရင္
ဘ၀ဟာ ဘာမ်ားလဲ အခ်စ္က ဘာမ်ားလဲ
တစ္ဖက္ယာဥ္ေၾကာက ဆံပင္ရွည္ႏွစ္ရွည္။ အတိုေတြက ငါ့ကို လွာင္တယ္
ေဆးလိပ္မ်ား ကဗ်ာမ်ား ဘာင္းဘီမ်ား လက္ေခ်ာင္းမ်ား
တကယ္ေကာင္းေစခ်င္ရင္ လာလာမပြားနဲ႔ ရိႈ႕ေပးလိုက္
ခဲပတ္မ်ား။ ဒါက မအိပ္မယ့္ အခ်ိန္
ဒါက ၀ါးလို႔မရတဲ့ ၀ဒနာ
ဒါက ထူေနတဲ့ လွ်ာ
အဲဒီ လင္းလက္ေတာက္ပမႈမ်ား။ မ်ားေသာအားျဖင့္
စကားလံုးေတြနဲ႔ပဲ
ျပီးလုိက္ရတယ္။ ဥပမာ- စာက္ပိုေတြ။ တစ္ကိုယ္ေရ တစ္ကာယ
ထထဆိုးတဲ့
ေခ်ာင္းေတြ ညညဆို သလိပ္ထုတ္ေနရတာနဲ႔ နဟာ ဘယ္မွာေနမွန္း
မသိလိုက္ဘူး
အာသာ။ ကားဘီးေတြသာ နင္ဘယ္မွာေနေန လွိမ့္ေနလိုုက္ၾကတာ
ဆီျဖည့္ေနစဥ္မွ
ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္လာတာ ဖုန္းေျပာဖို႔ သတိ၀င္တာ ရြဲ႕ေနတဲ့ အိုးမို႔
ျခင္ေတြ စာက္ရမ္းကိုက္တာ။ 10:10
၀င္လာတဲ့ မက္ေဆ့ တစ္ေစာင္ထဲနဲ႔
တစ္ဘ၀လံုး ပန္ပို႔လိုက္တယ္။ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္လည္း
မကေတာ့ဘူး
ရီ မေနနဲ႔။ သစ္ရြက္ေတြ လႈပ္ေနလုိက္ၾကတာ ပန္းျခံထဲက စံုတြဲ
ရုပ္ရွင္ရံုထဲ ပန္ေရာက္သြားတယ္ ကိုယုပိုင္ေရ ပိတ္ကားေတြ လင္းမွ
အေမွာင္ေလာကဟာ တာက္ပလာတယ္ ဆာေလာင္ေနတဲ့ အေတာင္ပံေတြ
`မကိုက္ရ´ ကို တစ္ဘ၀လံုးလံုး ဖန္းပစ္လိုက္တယ္ သူမကို က်မ ခ်စ္တယ္
အဖုေလးေတြဟာ စပ္ဖ်င္းဖ်င္း ရဲခနဲ အမွတ္တရ အမာရြတ္မ်ား
အစက္အေျပာက္ ခသလံုး ပါင္သား ထို႔ေနာက္ ဦး ပီးေတာ့
ဘယ္လလဲ
လွ်ာဖ်ားေလးတင္ မ့(ေမ်ာ) သြားတယ္ ။ ။

Close

En dus, Februari

En dus, februari
Boeketten, chocolade, hotelkamer, gekookte bonen en naan, de dood
De pagina kan mij niet meer bevatten
Ik heb geen idee wie de president is; alles wat ik ken is slapen, eten en manicures krijgen
Wat het leven is? Wie kan dat wat schelen. Liefde? Boeien
Twee langharige mannen aan de overkant van de weg. De kortharigen drijven de spot met me
Sigaretten, gedichten, broeken, vingers
Als je echt wilt dat ik high word, moet je je mond houden; gewoon de fik erin
Aluminiumfolie. Dit is niet-slapende tijd
  Dit is niet weg te kauwen lijden
  Dit is een dikke tong
  Die witgloeiende dingen. Meestal met woorden
die ik zelf moet afmaken. Bijvoorbeeld, gewoon windbuilen. Ik tot ik en ik met ik
Met die verdomde nachtenlange hoest waarbij ik van dat kotserige slijm ophaal
Zonder ooit de zon te zien
VERLANGEN. Autowielen rollen naar waar je ook maar bent. Aan een sigaretje willen hijsen
Alleen wanneer je tankt. Je herinneren dat je nog iemand moet bellen. Wanstaltige pot
lokt klote muggen. 10 : 10
   Op een enkel binnenkomend bericht
   antwoordde ik met mijn complete
leven. Ik ben geen 16 meer
Waag het niet te lachen. De bladeren schudden zo wild. Het echtpaar in het park
Terug naar de bioscoopzaal Ko Yu Paing. Hoe de duisternis alleen maar opfleurt
wanneer het scherm verlicht wordt. Hongerige vleugels
Besprenkelden mijn volledige verdoemde leven met ‘Niet bijten’. Mijn poesje houdt zo van
haar kut. Kleine bultjes prikkend gevoel ontvlammen een souvenir van littekens
Vlekjes op kuiten en dijen, gevolgd door voorjaar en daarna? Welke maand?
Ik had mijn hoofd er niet bij en werd meegenomen door de stroom

And so, February

And so, February
Bouquets, chocolates, hotel room, boiled beans and naan, death
The page cannot contain me anymore
I don’t know who the president is; all I know is sleeping, eating and manicures
What is life? Who cares. Love? Whatever
Two long-haired men on the other side of the road. The ones with short hair mock me
Cigarettes, poems, pants, fingers
If you really want me to get high, don’t talk; just light it up
Lead wrappings. This is sleepless time
  This is unchewable suffering
  This is a thick tongue
  Those incandescent things. Mostly with words
I have to finish off myself. For instance, just windbags. I to I and I with I
With that bloody cough nights on end having to dredge up that puking phlegm
Without ever seeing the sun
DESIRE. Car wheels roll to wherever you are. Wanting to puff on a ciggie
Only when filling up with gas. Remembering to make a phone call. Misshapen pot
invites damn mosquitoes. 10 : 10
   To a single incoming message
   I replied with my whole
life. I’m no longer 16
Don’t you dare laugh. Leaves are shaking. The couple in the park
Back to the cinema hall Ko Yu Paing. How the darkness brightens up
only when the screen is lit. Hungry wings
sprinkled my whole damn life with ‘Do Not Bite’. My pussy so loves
her cunt. Little lumps smart sensation flare up a souvenir of scars
Spots on calves and thighs followed by spring, then what? Which month?
On the tip of the tongue, I forgot and faded away
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère