Gedicht
Roberto Amato
This past night I found myself drowning in quicksand
This past night I found myself drowning in quicksandthe bed
kept falling to one side
and there was no safety even on the deck of the pillow
where she who thought she was sailing
towards Jerusalem
kept standing on the tips of her toes
and stretching her arms crucified like a tree
and letting the wind billow her muslin nightdress
(she has always been obsessed with ships and voyages)
this past night I was thinking
that Venice is not on the water: the sky is reflected
in the desert
(that’s how a mirage works) the hot air rises
and ripples
and the light (some say) is refracted
that’s how gondoliers are created
and the houses that sway back and forth
and then there are the trees that grow on the bottom
of the lagoon
and the leaves
sometimes unravel in the currents
like the waves in Evelina’s hair
© Translation: 2017, Matilda Colarossi
Ik groef vannacht in beweeglijke zandmassa’s
Ik groef vannacht in beweeglijke zandmassa’shet bed
zakte door naar één kant
er was geen redding mogelijk, zelfs niet langs de brug van het hoofdkussen
waar zij dacht te navigeren
richting Jeruzalem
ze richtte zich op, ging op haar tenen staan
nam de positie van een kruis aan, net als een boom
en liet toe dat de wind haar blouse van mousseline liet opbollen
(ze was altijd al gek op schepen en reizen)
afgelopen nacht bedacht ik
dat Venetië niet op het water drijft: de hemel weerspiegelt zich
in de woestijn
(dat is het effect van een luchtspiegeling) warme lucht stijgt op
en krinkelt
en het licht (zeggen ze) breekt
zo vormen zich gondeliers
en deinende huizen
en dan heb je nog bomen die groeien op de bodem
van de lagune
en bladeren
die opgaan in de stroming
zoals de golvende haren van Evelina
© Vertaling: 2017, Antoinette Sisto
Io questa notte sprofondavo nelle sabbie mobili
il letto
si piegava su un fianco
e non c’era salvezza nemmeno sulla tolda del guanciale
dove lei che credeva di navigare
verso Gerusalemme
si sollevava sulle punte dei piedi
e si metteva in croce come un albero
e lasciava che il vento le gonfiasse la camicia di mussola
(ha sempre avuto questa mania delle navi e dei viaggi)
questa notte pensavo
che Venezia non è sull’acqua: il cielo si riflette
nel deserto
(così funzionano i miraggi) l’aria calda si alza
e si increspa
e la luce (dicono) ha queste rifrazioni
così si formano i gondolieri
e le case che dondolano
e poi ci sono gli alberi che crescono sul
fondo della laguna
e le foglie
qualche volta si sciolgono alle correnti
come i capelli mossi di Evelina
il letto
si piegava su un fianco
e non c’era salvezza nemmeno sulla tolda del guanciale
dove lei che credeva di navigare
verso Gerusalemme
si sollevava sulle punte dei piedi
e si metteva in croce come un albero
e lasciava che il vento le gonfiasse la camicia di mussola
(ha sempre avuto questa mania delle navi e dei viaggi)
questa notte pensavo
che Venezia non è sull’acqua: il cielo si riflette
nel deserto
(così funzionano i miraggi) l’aria calda si alza
e si increspa
e la luce (dicono) ha queste rifrazioni
così si formano i gondolieri
e le case che dondolano
e poi ci sono gli alberi che crescono sul
fondo della laguna
e le foglie
qualche volta si sciolgono alle correnti
come i capelli mossi di Evelina
From: L\'ACQUA ALTA
Publisher: Elliot, Rome
Publisher: Elliot, Rome
Gedichten
Gedichten van Roberto Amato
Close
Ik groef vannacht in beweeglijke zandmassa’s
Ik groef vannacht in beweeglijke zandmassa’shet bed
zakte door naar één kant
er was geen redding mogelijk, zelfs niet langs de brug van het hoofdkussen
waar zij dacht te navigeren
richting Jeruzalem
ze richtte zich op, ging op haar tenen staan
nam de positie van een kruis aan, net als een boom
en liet toe dat de wind haar blouse van mousseline liet opbollen
(ze was altijd al gek op schepen en reizen)
afgelopen nacht bedacht ik
dat Venetië niet op het water drijft: de hemel weerspiegelt zich
in de woestijn
(dat is het effect van een luchtspiegeling) warme lucht stijgt op
en krinkelt
en het licht (zeggen ze) breekt
zo vormen zich gondeliers
en deinende huizen
en dan heb je nog bomen die groeien op de bodem
van de lagune
en bladeren
die opgaan in de stroming
zoals de golvende haren van Evelina
© 2017, Antoinette Sisto
From: L\'ACQUA ALTA
From: L\'ACQUA ALTA
This past night I found myself drowning in quicksand
This past night I found myself drowning in quicksandthe bed
kept falling to one side
and there was no safety even on the deck of the pillow
where she who thought she was sailing
towards Jerusalem
kept standing on the tips of her toes
and stretching her arms crucified like a tree
and letting the wind billow her muslin nightdress
(she has always been obsessed with ships and voyages)
this past night I was thinking
that Venice is not on the water: the sky is reflected
in the desert
(that’s how a mirage works) the hot air rises
and ripples
and the light (some say) is refracted
that’s how gondoliers are created
and the houses that sway back and forth
and then there are the trees that grow on the bottom
of the lagoon
and the leaves
sometimes unravel in the currents
like the waves in Evelina’s hair
© 2017, Matilda Colarossi
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère