Gedicht
Stefan Hertmans
ONION FINGERS
You cut them gently like living things,first in half and then the rings,
but it hurt you there
because the peelings touched your skin.
Now isn’t the right time to talk
you’d just said.
Your eyes stung but it didn’t
staunch the words.
Myself, I smelt red peelings,
the juice still in the fingers
I had laid on your hands.
That’s how an angel visited me once,
while you slept feverishly,
and on the fire a pan
that shone for years in the evening light.
Muse, light up our path,
slice up our lives.
Embrace me, you,
your fingers smell
and they tremble.
© Translation: 2017, Donald Gardner
AJUINVINGERS
AJUINVINGERS
Je sneed ze zacht alsof ze leefden,eerst dwars en dan de ringen,
maar het deed pijn daar
waar de schil je huid kon raken.
We moeten nu niet praten
had je nog gezegd.
Je ogen prikken maar het stelpt
de woorden niet.
Zelf rook ik rode snippers,
hun sap nog in de vingers
die ik op je handen had gelegd.
Zo bezocht me ooit een engel,
terwijl jij koortsig sliep,
en op het vuur een pan
die jaren blonk van avondlicht.
Verlicht ons, Muze,
versnipper onze levens.
Omhels me, jij,
je vingers ruiken
en ze beven.
From: Muziek voor de overtocht. Gedichten 1975-2005
Publisher: De Bezige Bij, Amsterdam
Publisher: De Bezige Bij, Amsterdam
Gedichten
Gedichten van Stefan Hertmans
Close
AJUINVINGERS
Je sneed ze zacht alsof ze leefden,eerst dwars en dan de ringen,
maar het deed pijn daar
waar de schil je huid kon raken.
We moeten nu niet praten
had je nog gezegd.
Je ogen prikken maar het stelpt
de woorden niet.
Zelf rook ik rode snippers,
hun sap nog in de vingers
die ik op je handen had gelegd.
Zo bezocht me ooit een engel,
terwijl jij koortsig sliep,
en op het vuur een pan
die jaren blonk van avondlicht.
Verlicht ons, Muze,
versnipper onze levens.
Omhels me, jij,
je vingers ruiken
en ze beven.
From: Muziek voor de overtocht. Gedichten 1975-2005
Publisher: 2006, De Bezige Bij, Amsterdam
Publisher: 2006, De Bezige Bij, Amsterdam
ONION FINGERS
You cut them gently like living things,first in half and then the rings,
but it hurt you there
because the peelings touched your skin.
Now isn’t the right time to talk
you’d just said.
Your eyes stung but it didn’t
staunch the words.
Myself, I smelt red peelings,
the juice still in the fingers
I had laid on your hands.
That’s how an angel visited me once,
while you slept feverishly,
and on the fire a pan
that shone for years in the evening light.
Muse, light up our path,
slice up our lives.
Embrace me, you,
your fingers smell
and they tremble.
© 2017, Donald Gardner
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère