THE OVERSEERS

Like leopards men lie
on the cold, marble floor
they are bald and naked, honest
and I am sick to death of them.
I call the overseers.
They come: the overseers
tomorrow morning they’ll swing.
Yeah, whatever, I mumble
but they have found them
young men, beautiful young women
already being led to the courtyard
they will shout something from their guidebook
refuse the blindfold, as if that proves anything.
Then it’s up to me, one word
and they will be set free, my power as unlimited
as my alienation, but it’s not about me.

DE VERANTWOORDELIJKEN

DE VERANTWOORDELIJKEN

Als luipaarden liggen mannen
op de koude, marmeren vloer
ze zijn naakt en kaal en eerlijk
ze komen me mijn neus uit.
Ik roep de verantwoordelijken.
Ze komen: De verantwoordelijken
morgenochtend hangen ze.
Het zal mij benieuwen, mompel ik
maar ze hebben ze gevonden
jonge mannen, mooie, jonge meisjes
worden vast naar de binnenplaats geleid
zullen iets uit hun handboek roepen
de blinddoek weigeren, alsof dat iets bewijst.
Dan is het woord aan mij, één woord
en ze zijn vrij, mijn macht is even grenzeloos
als mijn vervreemding, maar het gaat niet om mij.