Gedicht
Laura Accerboni
I could be a wild boar
I could be a wild boarif I wanted
and shoot myself between the eyes
if I wanted
and no one
would think anything of it.
Someone
would worry
about removing the lead
from the carcass.
Should it end up
between teeth,
should it injure
cheeks
at midday.
Ik zou een everzwijn kunnen zijn
Ik zou een everzwijn kunnen zijnals ik dat wilde
en mezelf tussen de ogen schieten
als ik dat wilde
En niemand
die daar iets van zou vinden.
Iemand
zou de moeite nemen
het lood uit het lichaam
te halen.
Zodat het niet terechtkomt
tussen de tanden,
zodat het de wangen
niet verwondt
rond het middaguur.
Potrei essere un cinghiale
volendo
e spararmi tra gli occhi
volendo.
E nessuno
ne penserebbe niente.
Qualcuno
si preoccuperebbe
di estrarre il piombo
dal corpo.
Che non finisca
tra i denti,
che non ferisca
le guance
a mezzogiorno.
volendo
e spararmi tra gli occhi
volendo.
E nessuno
ne penserebbe niente.
Qualcuno
si preoccuperebbe
di estrarre il piombo
dal corpo.
Che non finisca
tra i denti,
che non ferisca
le guance
a mezzogiorno.
From: La parte dell’annegato
Publisher: Edizioni Nottetempo, Rome
Publisher: Edizioni Nottetempo, Rome
Gedichten
Gedichten van Laura Accerboni
Close
Ik zou een everzwijn kunnen zijn
Ik zou een everzwijn kunnen zijnals ik dat wilde
en mezelf tussen de ogen schieten
als ik dat wilde
En niemand
die daar iets van zou vinden.
Iemand
zou de moeite nemen
het lood uit het lichaam
te halen.
Zodat het niet terechtkomt
tussen de tanden,
zodat het de wangen
niet verwondt
rond het middaguur.
From: La parte dell’annegato
I could be a wild boar
I could be a wild boarif I wanted
and shoot myself between the eyes
if I wanted
and no one
would think anything of it.
Someone
would worry
about removing the lead
from the carcass.
Should it end up
between teeth,
should it injure
cheeks
at midday.
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère