OKO JASTRZEBIA

HET HAVIKSOOG

Ik heb vijfenzeventig jaar geleefd
en maar een uur is me bijgebleven
in het stadje Vejer de la Frontera
waarin niets gebeurde behalve het leven.
Ik heb duizenden boeken gelezen
en maar een zin is me bijgebleven:
'Ik vraag u, is het geen waanzin
om van doodsangst te sterven?'
Ik heb beroemde schilders bewonderd
en voor mijn ogen loopt een lange streep rook
tegen het verbleekte behang van de hemel.
Beroemde orkesten zijn verstomd.
Uit een niet sluitend horloge
vervliegt de tijd.
Steeds vaker zit ik te peinzen over niets.
In een leeg restaurant
serveert de kelner me
een haviksoog.

OKO JASTRZEBIA

Przezylem 75 lat
a zapamietalem tylko jedna godzine
w miasteczku Vejer de la Frontera
podczas ktorej nie dzialo sie nic oprocz zycia.
Przeczytalem tysiace ksiazek
a zapamietalem tylko jedno zdanie:
'Tu pytam czy to nie szalenstwo
z trwogi przed smiercia umierac?'
Podziwialem wielkich malarzy
a przed oczami dlugi kondukt dymu
na wyblaklej tapecie nieba.
Ucichly wielkie orkiestry.
Z nieszczelnego zegarka
ulatnia sie czas.
Coraz czesciej zamyslam sie nad niczym.
W pustej restauracji
kelner podaje mi
oko jastrzebia.