Poetry International Poetry International
Gedicht

Ewa Lipska

Helplessness

The life which he was bequeathed
as grandma used to say
what kind of inheritance is that anyway?

He drags behind him days
He’d rather not have known.
A concentration-camp childhood.
Barbed-wire toys.

A suitcase from those days
airmailed
still pretends to be a bird.

He’s been living on borrowed time one might say
he’s managed to survive.


Till the end he will remain in his own
minority.

Who could make sense of that. Even God
asking for a light in the park’s mortgaged darkness
is just helplessness which turns to dust.

RADELOOSHEID

Het leven dat hij ontving in het testament
zoals mijn oma zei
wat is dat voor een erfenis?
 
Hij sleept dagen achter zich aan
die hij liever niet zou kennen.
Een concentratiekamp kindertijd
Prikkeldraad speelgoed
 
Een koffer uit die tijd
meegegeven als luchtbagage
gedraagt zich nog steeds als een vogel.
 
Een geschonken lot kan men zeggen
liet hem overleven.
 
Tot het einde zal hij in zijn eigen
minderheid verkeren.
 
Wie kan dat begrijpen. Zelfs God
die om vuur vraagt in de verpandde donkerte van het park
is enkel de radeloosheid die tot as wordt.

BEZRADNOŚĆ

Życie które otrzymał w testamencie
tak mówiła babcia
cóż to za majątek?

Wlecze za sobą dni
których wolałby nie znać.
Obozowe dzieciństwo.
Zabawki z drutów kolczastych.

Walizka z tamtych czasów
nadana na bagaż powietrzny
do dzisiaj udaje ptaka.

Podarowany los ktoś powie
udało mu się przeżyć

Będzie do końca w swojej własnej
mniejszości.

Kto to może zrozumieć. Nawet Bóg
który prosi o ogień w zadłużonej ciemności parku
to tylko bezradność która obraca się w proch.
Close

RADELOOSHEID

Het leven dat hij ontving in het testament
zoals mijn oma zei
wat is dat voor een erfenis?
 
Hij sleept dagen achter zich aan
die hij liever niet zou kennen.
Een concentratiekamp kindertijd
Prikkeldraad speelgoed
 
Een koffer uit die tijd
meegegeven als luchtbagage
gedraagt zich nog steeds als een vogel.
 
Een geschonken lot kan men zeggen
liet hem overleven.
 
Tot het einde zal hij in zijn eigen
minderheid verkeren.
 
Wie kan dat begrijpen. Zelfs God
die om vuur vraagt in de verpandde donkerte van het park
is enkel de radeloosheid die tot as wordt.

Helplessness

The life which he was bequeathed
as grandma used to say
what kind of inheritance is that anyway?

He drags behind him days
He’d rather not have known.
A concentration-camp childhood.
Barbed-wire toys.

A suitcase from those days
airmailed
still pretends to be a bird.

He’s been living on borrowed time one might say
he’s managed to survive.


Till the end he will remain in his own
minority.

Who could make sense of that. Even God
asking for a light in the park’s mortgaged darkness
is just helplessness which turns to dust.
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère