LOCKED

OPGESLOTEN

Ik ken twee dakloze mannen, ze geloven allebei
dat kwade krachten met hun leven hebben geknoeid.
Elke keer dat er iets goeds leek te gebeuren,
gebeurde er iets vreselijk slechts,
en dat blijft maar doorgaan
tot in lengte van dagen –
net of het een betovering is, een vloek.
Kwade krachten kunnen van alles uithalen,
steeds weer je bril stelen om je van het lezen af te houden,
je problemen bezorgen met het gezag,
de snaren van je gitaar doorsnijden, je liedjes plagiëren,
je moeder neermaaien in een supermarkt in Chicago,
tijdens een late dienst (al lang geleden nu),
je God weet waar laten slapen, God weet hoe, alleen.
Als er ook maar de kleinste kans op een liefdesavontuur bestaat,
duikt er rottigheid op en loopt alles in de soep.
De een gelooft in een leven na de dood en in numerologie,
de ander is atheïst maar zingt in een kerk.
Als je een gitaar bij je hebt krijg je minder gauw last met de politie.
Als je bietst en geld van studenten krijgt,
denkt de politie dat je in drugs handelt.
Ze hebben beiden de pest aan de verre, onverschillige rijken
en beiden respecteren mij omdat ik dichter ben.
Wat zitten we toch opgesloten in onze lotsbestemming.
De rijken kunnen er niets aan doen dat ze rijk zijn, de armen dat ze arm zijn,
de onzichtbare hand die met onzichtbare poen rondgaat
houdt niet van rotzooi op straat.

LOCKED

I know two homeless men, they both believe
that evil forces have messed with their lives.
Always, every time something good seemed about to happen,
something really bad happened,
and so it keeps going on
for ever and ever more—
like a bad spell, a curse.
Evil forces will do anything,
repeatedly steal your eyeglasses to keep you from reading,
put you in trouble with the law,
cut the strings of your guitar, plagiarize your songs,
gun down your mother in a Chicago supermarket
during a late night shift (this a long time ago),
make you sleep God knows where, God knows how, alone.
Whenever there’s the littlest chance of a romance,
some nasty shit happens and screws it all to bits.
One believes in an afterlife and in numerology,
the other is an atheist but sings in a church.
If you carry a guitar the cops don’t harass you as much.
If you panhandle and get donations from college students,
cops will suspect you’re pushing dime bags.
They both hate the distant, indifferent rich
and both respect me just because I’m a poet.
How locked are we all into our respective fates.
The rich can’t help being rich, the poor poor,
the invisible hand piles invisible cash,
wants its streets clean of trash.